استرداد دادخواست توسط خواهان

شاید براتون پیش اومده باشه که یه پرونده حقوقی رو شروع کرده باشید، دادخواستی رو ثبت کنید و بعد به هر دلیلی دلتون بخواد یا لازم بشه که از ادامه اش منصرف بشید. اینجا دقیقاً بحث «استرداد دادخواست توسط خواهان» مطرح می شه که یعنی خواهان (کسی که دادخواست رو داده) می تونه ازش صرف نظر کنه. این کار پیچیدگی های خاص خودش رو داره و اگه با قواعدش آشنا نباشیم، ممکنه دردسر ساز بشه. پس بیاین با هم قدم به قدم ببینیم اصلاً استرداد دادخواست چیه و چطور باید این کار رو انجام داد تا به بهترین نتیجه برسیم و بعداً پشیمون نشیم.

دنیا و هزارتوی مسائل حقوقی، پر از اصطلاحات و قواعدیه که شاید برای ما آدم های عادی کمی گیج کننده باشه. یکی از همین اصطلاحات که کاربرد زیادی هم توی دادگاه ها داره، موضوع «استرداد» هست. وقتی میگیم «استرداد»، یعنی پس گرفتن یا برگردوندن چیزی. توی مسائل حقوقی هم همین معنی رو میده، اما بسته به اینکه توی چه مرحله ای و برای چی اتفاق بیفته، کلی تفاوت پیدا می کنه. در واقع، استرداد می تونه مثل یه برگ برنده یا یه ترمز اضطراری عمل کنه تا ما مسیر پرونده مون رو عوض کنیم یا از ادامه اون منصرف بشیم.

اصلاً استرداد توی دنیای حقوق یعنی چی؟

همونطور که گفتیم، استرداد توی حقوق به معنای پس گرفتن یا انصراف از کاریه که قبلاً انجام شده. فکر کنید یه چیزی رو به کسی دادید و حالا می خواید پس بگیرید. توی دادگاه هم ماجرا همینه؛ شما دادخواستی رو به جریان انداختید و حالا می خواید اون رو پس بگیرید. این پس گرفتن دلایل مختلفی داره و توی هر مرحله ای از پرونده، قواعد و آثار خاص خودش رو داره. مثلاً ممکنه متوجه بشید اشتباه کردید، یا با طرف مقابل به توافق رسیدید و دیگه نیازی به دادگاه نیست، یا حتی شرایط طوری عوض شده که دیگه پیگیری پرونده به نفعتون نیست.

استرداد دادخواست توسط خواهان: داستان از کجا شروع میشه؟

زمانی که شما به عنوان خواهان (یعنی کسی که شکایت کرده و دادخواست داده) تصمیم می گیرید دادخواستی رو که به دادگاه ارائه کردید، پس بگیرید، دقیقاً دارید «استرداد دادخواست» انجام می دید. این کار یه حق قانونیه که به خواهان داده شده تا بتونه از پرونده خودش توی شرایط خاصی انصراف بده. این اتفاق ممکنه توی همون لحظات اول پرونده بیفته، یعنی حتی قبل از اینکه دادخواست به دست طرف مقابل برسه، یا حتی بعد از چند جلسه دادرسی و کلی رفت و آمد به دادگاه.

برای اینکه بهتر متوجه بشید، فرض کنید شما یه دادخواست مطالبه وجه دادید. بعد از چند روز، طرف مقابل باهاتون تماس میگیره و با هم به توافق میرسید که مبلغ رو پرداخت کنه. خب، در این شرایط دیگه چه نیازی به ادامه پرونده قضایی هست؟ اینجا بهترین راه اینه که دادخواست رو مسترد کنید تا وقت و هزینه تون الکی هدر نره. اما نکته مهم اینه که همین استرداد هم خودش قواعد خاصی داره که اگه رعایت نشن، ممکنه عواقب ناخواسته ای داشته باشه.

تفاوت استرداد دادخواست با استرداد دعوا؛ یه توضیح ساده و کاربردی

شاید تا حالا فکر می کردید استرداد دادخواست و استرداد دعوا هر دو یه معنی میدن و هیچ فرقی با هم ندارن، اما توی دنیای حقوقی این دو تا مفهوم کلی با هم فرق می کنن و هر کدوم آثار خودشون رو دارن. دونستن این تفاوت ها خیلی مهمه چون ممکنه سرنوشت پرونده تون رو عوض کنه.

به زبان خیلی ساده، استرداد دادخواست معمولاً توی مراحل اولیه پرونده اتفاق میفته، یعنی قبل از اینکه دادگاه وارد جزئیات و ماهیت اصلی دعوا بشه. اگه دادخواست هنوز به طرف مقابل ابلاغ نشده باشه یا توی همون جلسات اول باشه، خواهان می تونه خیلی راحت تر از ادامه پرونده منصرف بشه.

اما استرداد دعوا، وقتیه که پرونده کمی جلوتر رفته و دادگاه به ماهیت اصلی دعوا هم ورود کرده. توی این مرحله، انصراف دادن از دعوا ممکنه پیچیده تر باشه و گاهی اوقات حتی نیاز به موافقت طرف مقابل یا قاضی پرونده هم پیدا کنه.

برای اینکه فرق این دو تا رو قشنگ توی ذهنتون داشته باشید، یه جدول کوچیک آماده کردم:

ویژگی	استرداد دادخواست	استرداد دعوا
زمان انجام	معمولاً تا قبل از اولین جلسه دادرسی یا ابلاغ به خوانده	بعد از اولین جلسه دادرسی و ورود به ماهیت دعوا، تا قبل از ختم دادرسی
نیاز به موافقت خوانده	اغلب اوقات نیاز نیست	ممکن است در برخی مراحل نیاز باشد
اثر حقوقی	صدور قرار ابطال دادخواست؛ امکان طرح مجدد همان دعوا	صدور قرار رد دعوا یا قرار سقوط دعوا؛ در حالت سقوط، امکان طرح مجدد نیست
تاثیر بر هزینه ها	هزینه های دادرسی معمولاً به خواهان برگردانده نمی شود	مانند استرداد دادخواست، هزینه ها مسترد نمی شود و گاهی خوانده می تواند مطالبه هزینه کند

پس همونطور که می بینید، این دو تا با هم فرق دارن و اگه شما قصد دارید از پرونده تون منصرف بشید، حتماً باید بدونید توی کدوم مرحله هستید و چه نوع استردادی رو می خواید انجام بدید. این دانش بهتون کمک می کنه تا بهترین تصمیم رو بگیرید و از عواقب ناخواسته جلوگیری کنید.

مراحل و شرایط استرداد دادخواست: قدم به قدم تا پس گرفتن پرونده

حالا که تفاوت دادخواست و دعوا رو فهمیدیم، باید بدونیم قانون ما، یعنی قانون آیین دادرسی مدنی، چه شرایطی رو برای استرداد دادخواست توسط خواهان پیش بینی کرده. مهم ترین ماده ای که اینجا به کارمون میاد، ماده ۱۰۷ این قانونه که سه تا حالت مختلف رو برای استرداد مشخص کرده. بیاین دونه دونه بررسی شون کنیم.

قبل از اولین جلسه دادرسی: ساده ترین راه برای استرداد دادخواست

این حالت، آسون ترین و بی دردسرترین راه برای پس گرفتن دادخواسته. اگه شما دادخواستی رو ثبت کردید، اما به هر دلیلی، مثلاً پشیمون شدید، مدارکتون کامل نیست، یا با طرف مقابل به توافق رسیدید و این اتفاق قبل از اینکه اولین جلسه دادگاه برگزار بشه، رخ بده، می تونید درخواست استرداد دادخواست رو بدید.

طبق بند الف ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی، خواهان می تونه تا قبل از اولین جلسه رسیدگی، دادخواست خودش رو پس بگیره. توی این شرایط، دادگاه یه «قرار ابطال دادخواست» صادر می کنه. معنی این قرار چیه؟ یعنی انگار اصلاً دادخواستی مطرح نشده بوده! این خیلی مهمه چون به شما این اجازه رو میده که اگه بعداً دوباره خواستید، با همون موضوع و همون طرفین، دادخواست جدیدی رو مطرح کنید. پس اگه توی این مرحله هستید، با خیال راحت تر می تونید اقدام کنید، البته با این شرط که حواستون باشه هزینه های دادرسی که پرداخت کردید، بهتون برگردونده نمیشه.

بعد از اولین جلسه تا قبل از ختم دادرسی: استرداد دعوا و دردسرهای خودش

حالا فرض کنید پرونده کمی جلوتر رفته، اولین جلسه دادرسی برگزار شده، شاید حتی یکی دو تا جلسه دیگه هم بوده و مدارکی رد و بدل شده. اما دادرسی هنوز تموم نشده و قاضی رای نهایی رو نداده. توی این شرایط، دیگه نمی تونید «دادخواست» رو مسترد کنید، بلکه باید «دعوا» رو مسترد کنید.

بند ب ماده ۱۰۷ میگه که خواهان می تونه تا زمانی که دادرسی تموم نشده (یعنی هنوز حکم صادر نشده)، دعوای خودش رو مسترد کنه. توی این حالت، دادگاه «قرار رد دعوا» صادر می کنه. قرار رد دعوا با ابطال دادخواست فرق داره. فرقش اینه که بازم می تونید همون دعوا رو مجدداً مطرح کنید و از این بابت محدودیتی ندارید. یعنی پرونده مختومه میشه، اما نه به شکلی که دیگه نتونید دوباره برای همون موضوع شکایت کنید. اینجا هم مثل حالت قبل، هزینه های دادرسی به خواهان برگردونده نمیشه و ممکنه طرف مقابل هم توی این مدت هزینه هایی کرده باشه.

بعد از ختم مذاکرات اصحاب دعوا: وقتی رضایت خوانده مهمه

اینجا پیچیدگی ماجرا کمی بیشتر میشه. «ختم مذاکرات اصحاب دعوا» یعنی چی؟ یعنی مراحل اصلی تبادل لوایح، دفاعیات، ارائه مدارک، شاید حتی کارشناسی و همه چیزهای مربوط به دعوا تموم شده و پرونده آماده صدور رای شده، اما هنوز قاضی حکم نهایی رو نداده. توی این مرحله، طبق بند ج ماده ۱۰۷، استرداد دعوا فقط در دو صورت ممکنه:

1. خوانده راضی باشه: یعنی طرف مقابل هم با استرداد دعوا توسط شما موافقت کنه. اگه خوانده راضی باشه، دادگاه «قرار رد دعوا» صادر می کنه و باز هم خواهان می تونه اگه بعداً خواست، همون دعوا رو مجدداً مطرح کنه.
2. خواهان از دعوای خودش به کلی صرف نظر کنه: این جمله خیلی مهمه. یعنی خواهان بدون هیچ قید و شرطی، به طور کامل از حقش برای پیگیری این دعوا می گذره. توی این حالت، حتی اگه خوانده راضی هم نباشه، دادگاه «قرار سقوط دعوا» صادر می کنه.

قرار سقوط دعوا دیگه شوخی بردار نیست! این قرار اعتبار «امر مختومه» رو داره. یعنی چی؟ یعنی دیگه به هیچ وجه نمی تونید همون دعوا رو با همون موضوع و همون طرفین، دوباره توی هیچ دادگاهی مطرح کنید. پرونده برای همیشه بسته میشه و حق شما برای اون موضوع خاص، از بین میره. پس اگه به این مرحله رسیدید و می خواید استرداد کنید، حتماً حواستون باشه که عواقبش چیه و با چشم باز تصمیم بگیرید.

خیلی مهمه که بدونید هر کدوم از این مراحل، اثرات حقوقی متفاوتی دارن. انتخاب نادرست می تونه باعث بشه که فرصت دفاع از حقتون رو برای همیشه از دست بدید. پس قبل از هر اقدامی، مشورت با یه وکیل متخصص، واقعاً حیاتیه.

استرداد در مراحل تجدیدنظر و فرجام خواهی: وقتی پرونده بالا می ره

فکر نکنید استرداد فقط مخصوص دادگاه بدوی (همون دادگاه اولیه) هست. حتی وقتی پرونده تون به مراحل بالاتر مثل تجدیدنظر یا فرجام خواهی میره، بازم امکان استرداد وجود داره، اما خب شرایطش کمی فرق می کنه.

استرداد دادخواست تجدیدنظر

فرض کنید دادگاه بدوی رای داده و شما به این رای اعتراض کردید و «دادخواست تجدیدنظر» دادید. حالا ممکنه توی این مرحله هم به هر دلیلی بخواید از تجدیدنظرخواهی تون منصرف بشید. طبق ماده ۳۶۳ قانون آیین دادرسی مدنی، اگه شما (یا حتی طرف مقابل) دادخواست تجدیدنظر خودتون رو پس بگیرید، دادگاه تجدیدنظر «قرار ابطال دادخواست تجدیدنظر» رو صادر می کنه. مثل ابطال دادخواست توی مرحله بدوی، این قرار هم به شما اجازه میده که اگه بعداً لازم شد، دوباره دادخواست تجدیدنظر برای همون موضوع بدید، البته اگه مهلت قانونی تجدیدنظرخواهی هنوز تموم نشده باشه.

استرداد دادخواست فرجام خواهی

فرجام خواهی آخرین مرحله از رسیدگی توی دیوان عالی کشوره. اینجا دیگه ما با «دادخواست فرجامی» سر و کار داریم. اگه توی این مرحله هم خواستید از فرجام خواهی تون منصرف بشید، ماده ۴۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی، امکان استرداد دادخواست فرجامی رو پیش بینی کرده. اثرش هم اینه که اگه شما دادخواست فرجامی تون رو مسترد کنید، دیگه حق ندارید بعداً فرجام تبعی (که یه نوع فرجام خواهی خاصه) بدید و اگه قبلاً داده بودید هم دیگه اعتبار نداره. اینجا هم مثل بقیه موارد، باید حواستون به عواقب حقوقی تصمیمتون باشه.

آثار حقوقی استرداد دادخواست: چی به سرمون میاد؟

تصمیم به استرداد دادخواست یا دعوا، همونطور که بارها تاکید کردم، یه تصمیم ساده نیست و پیامدهای حقوقی مهمی داره. بیاین مهم ترین این آثار رو مرور کنیم:

1. ابطال دادخواست: این حالت که معمولاً قبل از اولین جلسه دادرسی یا ابلاغ به خوانده اتفاق میفته، بهترین حالته. پرونده بسته میشه و شما می تونید دوباره و در صورت لزوم، با همون موضوع و همون طرفین، دادخواست جدیدی مطرح کنید. انگار اصلاً هیچ اتفاقی نیفتاده بوده.
2. رد دعوا: این اتفاق بعد از اولین جلسه و تا قبل از ختم دادرسی میفته. پرونده مختومه میشه، اما باز هم شما حق دارید که بعداً همون دعوا رو مجدداً توی دادگاه مطرح کنید. اینجا هم پرونده برای همیشه بسته نشده.
3. سقوط دعوا: این یکی جدیه! اگه بعد از ختم مذاکرات اصحاب دعوا، از دعواتون به طور کامل صرف نظر کنید، دادگاه قرار سقوط دعوا صادر می کنه. این قرار دیگه بهتون اجازه نمیده که برای همون موضوع، دوباره شکایت کنید. یعنی حق شما برای همیشه از بین میره و پرونده اعتبار امر مختومه رو پیدا می کنه.
4. هزینه های دادرسی: نکته مهم اینه که در اکثر موارد استرداد دادخواست یا دعوا، هزینه هایی که برای شروع پرونده به دادگاه پرداخت کردید، بهتون برگردونده نمیشه. پس این هزینه رو باید به عنوان یه خسارت ناشی از انصراف در نظر بگیرید.
5. تأثیر بر حقوق طرف مقابل: گاهی اوقات، استرداد دعوا ممکنه برای خوانده هم مشکلاتی ایجاد کنه یا هزینه هایی رو به اون تحمیل کنه. بسته به شرایط پرونده، ممکنه خوانده حق داشته باشه که خسارات خودش رو از خواهان مطالبه کنه.

پس، انتخاب بین این حالت ها، کاملاً به موقعیت پرونده شما، دلایلتون برای استرداد و البته مشورت با یه وکیل کاربلد بستگی داره. یه اشتباه کوچیک توی این مسیر، می تونه هزینه های زیادی براتون داشته باشه.

چرا اصلاً یکی باید دادخواستش رو پس بگیره؟ دلایل رایج

ممکنه براتون سوال پیش بیاد که اصلاً چرا یه نفر باید دادخواستی رو که با کلی فکر و زحمت تنظیم کرده و به جریان انداخته، پس بگیره؟ دلایل مختلفی برای این کار وجود داره که بعضی هاش خیلی رایج تر از بقیه ان:

• رسیدن به توافق خارج از دادگاه: این یکی از شایع ترین دلایله. گاهی اوقات طرفین دعوا، بعد از اینکه پرونده به دادگاه میره، بالاخره به این نتیجه می رسن که بهتره خارج از دادگاه با هم صلح و سازش کنن. توی این حالت، استرداد دادخواست یا دعوا، بهترین راه برای خاتمه دادن به پرونده هست.
• اشتباه در تنظیم یا طرح دعوا: ممکنه خواهان یا وکیلش متوجه بشن که توی تنظیم دادخواست اشتباهی رخ داده، مثلاً خواسته به درستی عنوان نشده، یا مدارک لازم ضمیمه نشده. برای اینکه این اشتباه توی دادگاه دردسرساز نشه و پرونده طولانی نشه، ممکنه تصمیم به استرداد و طرح دوباره دادخواست بگیرن.
• تغییر شرایط و اهداف: گاهی اوقات شرایط زندگی یا کسب و کار خواهان عوض میشه و دیگه پیگیری اون دعوا به صلاحش نیست. مثلاً ممکنه اون چیزی که قبلاً می خواسته، دیگه براش اهمیتی نداشته باشه یا راه حل دیگه ای پیدا کرده باشه.
• نیاز به جمع آوری مدارک بیشتر: فرض کنید توی دادگاه متوجه میشید برای اثبات ادعاتون به مدارک جدیدی نیاز دارید که الان در دسترس نیستن. برای اینکه دادگاه پرونده رو رد نکنه، می تونید دادخواست رو مسترد کنید، مدارکتون رو جمع آوری کنید و دوباره دادخواست بدید.
• تجدیدنظر در استراتژی حقوقی: گاهی اوقات وکیل یا خود خواهان به این نتیجه می رسه که استراتژی قبلی برای پیشبرد پرونده مناسب نبوده و باید راه دیگه ای رو امتحان کنه. استرداد می تونه فرصتی برای بازنگری و شروعی دوباره باشه.

پس همونطور که می بینید، دلایل زیادی می تونن باعث بشن که خواهان تصمیم به استرداد دادخواستش بگیره. مهم اینه که این تصمیم آگاهانه و با مشورت فرد متخصص گرفته بشه.

یک نکته مهم: اصطلاح دعوی خود را مسترد نموده یعنی چی؟

وقتی توی یه پرونده یا از زبون قاضی می شنوید که خواهان دعوی خود را مسترد نموده، دقیقاً یعنی چی؟ این جمله به این معنیه که خواهان دیگه نمی خواد اون پرونده یا شکایت رو ادامه بده و از پیگیریش منصرف شده. در واقع این جمله، اعلام رسمی خواهان به دادگاهه که دیگه تمایلی به ادامه روند قضایی نداره.

همونطور که بالاتر توضیح دادیم، این انصراف بسته به زمانی که اتفاق میفته، می تونه منجر به صدور «قرار ابطال دادخواست»، «قرار رد دعوا» یا «قرار سقوط دعوا» بشه که هر کدوم از این قرارها، آثار و پیامدهای خاص خودشون رو دارن. پس وقتی این جمله رو می شنوید، باید به مرحله ای که پرونده در اون قرار داشته و نوع قراری که صادر شده هم توجه کنید تا بفهمید دقیقاً چه اتفاقی افتاده و آیا امکان طرح مجدد دعوا وجود داره یا نه.

پاسخ به سوالات کلیدی شما درباره استرداد دادخواست

توی این بخش می خوایم به چند تا سوال پرتکرار که معمولاً درباره استرداد دادخواست توسط خواهان پیش میاد، جواب بدیم تا دیگه هیچ ابهامی براتون باقی نمونه.

آیا میشه بخشی از خواسته رو استرداد کرد؟

بله، این امکان وجود داره. شما می تونید فقط بخشی از اون چیزی رو که از دادگاه خواستید، مسترد کنید. مثلاً اگه توی دادخواست، هم مطالبه وجه داشتید و هم اجرت المثل ایام تصرف، می تونید فقط خواسته اجرت المثل رو پس بگیرید و پیگیری مطالبه وجه رو ادامه بدید. این کار باعث میشه دادگاه فقط روی همون بخش باقی مانده از خواسته شما متمرکز بشه و برای بخش مسترد شده، قرار مقتضی (معمولاً قرار رد دعوا) صادر میشه.

آیا هزینه های دادرسی بعد از استرداد برمی گرده؟

متاسفانه خیر. در اکثر موارد، هزینه های دادرسی که شما برای ثبت دادخواست و شروع پرونده پرداخت کردید، بعد از استرداد دادخواست یا دعوا، بهتون برگردونده نمیشه. این هزینه ها به عنوان بخشی از فرآیند قضایی تلقی میشن و حتی با انصراف شما، مسترد نمیشن. پس موقع تصمیم گیری برای استرداد، این هزینه رو هم در نظر داشته باشید.

ختم دادرسی دقیقاً یعنی چی و چقدر با ختم مذاکرات فرق داره؟

این دو تا اصطلاح خیلی شبیه هم به نظر میان، اما فرق مهمی دارن:

• ختم مذاکرات اصحاب دعوا: این اصطلاح توی ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی اومده و معمولاً به زمانی اشاره داره که طرفین دعوا دیگه حرفی برای گفتن ندارن، تمام لوایح و مدارک رو ارائه کردن و دادگاه آماده صدور رای شده. اما هنوز قاضی به صورت رسمی اعلام نکرده که دادرسی تموم شده. توی این مرحله، اگه خواهان بخواد دعوا رو مسترد کنه، نیاز به موافقت خوانده یا انصراف کامل خودش داره که منجر به «قرار سقوط دعوا» میشه.
• ختم دادرسی: این اصطلاح معمولاً زمانی به کار میره که قاضی رسماً اعلام می کنه که تمامی مراحل رسیدگی به پرونده تموم شده و پرونده برای صدور رای نهایی آماده شده. بعد از ختم دادرسی، قاضی دیگه وارد ماهیت پرونده نمیشه و فقط رای رو صادر می کنه. بعد از این مرحله، دیگه امکان استرداد دعوا وجود نداره و فقط منتظر صدور و اعلام رای هستیم.

پس همونطور که می بینید، «ختم مذاکرات» یک مرحله قبل از «ختم دادرسی» هست و هنوز امکان استرداد با شرایط خاص خودش وجود داره، اما بعد از ختم دادرسی، عملاً دیگه کار از کار گذشته.

جمع بندی و یک توصیه دوستانه

خب، تا اینجا با هم سفر کوتاهی توی دنیای پیچیده «استرداد دادخواست توسط خواهان» داشتیم. دیدیم که این یک حق قانونیه که به خواهان اجازه میده در مسیر پرونده، اگه لازم شد، تغییر مسیر بده یا کاملاً منصرف بشه. اما این انصراف، بسته به اینکه توی کدوم مرحله از پرونده باشه، می تونه اسم های مختلف (استرداد دادخواست، استرداد دعوا) و البته آثار حقوقی متفاوتی (ابطال دادخواست، رد دعوا، سقوط دعوا) داشته باشه.

مهم ترین چیزی که باید همیشه یادتون باشه اینه که هر تصمیم توی دادگاه، مثل یه تیغ دولبه است. اگه آگاهانه و با دانش کافی قدم بردارید، می تونید به نفع خودتون ازش استفاده کنید. اما اگه بدون مشورت و اطلاعات کافی عمل کنید، ممکنه خودتون رو توی یه بن بست حقوقی گیر بندازید، مخصوصاً وقتی صحبت از «قرار سقوط دعوا» و «امر مختومه» میشه که دیگه راه برگشتی نداره.

پس، اگه توی هر مرحله ای از پرونده تون، حتی قبل از اینکه دادخواست بدید، با این سوال مواجه شدید که آیا باید دادخواستم رو پس بگیرم یا نه، یا اگه تصمیم به استرداد گرفتید و نمی دونید چطور باید این کار رو انجام بدید و چه عواقبی داره، حتماً با یه وکیل متخصص و باتجربه مشورت کنید. یه وکیل خوب می تونه مثل یه نقشه راه، بهترین مسیر رو بهتون نشون بده و از گرفتاری های احتمالی نجاتتون بده. یادمون باشه، پیشگیری همیشه بهتر از درمانه، مخصوصاً توی مسائل حقوقی.