اسناد کمتر دیده شده از مراسم سالگرد ۱۶ آذر

به گزارش خبرگزاری پیشتاز فرهاد فخرآبادی در روزنامه هم میهن نوشت یک اشتباه کافی است تا حرکتی آغاز شده و سال های سال موج این حرکت دامن گیر اشتباه کنندگان باشد. عرصه سیاست در جهان کم از این اشتباهات و حرکات نسنجیده و غیرتاکتیکی ندیده؛ اشتباهاتی که زمینه سازی برای حرکتی بزرگ شده و آتشی را به مرور روشن کرده که دودمان یک سیستم سیاسی را بر باد داده و سرنوشتی متفاوت را برای ملتی رقم زده است.

۱۶ آذر ۱۳۳۲ از آن دسته از اتفاقات است؛ اتفاقی که شاید در آن مقطع از سوی پهلوی دوم این گونه برداشت می شد که با کشته شدن سه دانشجو اتفاق مهمی رخ نخواهد داد و آن روز و برخورد خشن و کشیدن اسلحه مقابل دانشجوها خیلی زود از یادها خواهد رفت اما چنین نشد و هر سال که گذشت پهلوی بیشتر از قبل در سالروز آن کشتار با دانشگاه و دانشجو درگیر شد.

درباره چگونگی رخ دادن آن روز در دانشگاه بسیار سخن گفته شده است اما اخیراً اسنادی از «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» به دست مان رسیده که حاوی نکته هایی پیرامون برخی سالگردهای ۱۶ آذر در دانشگاه های معتبر کشور و تلاش های ساواک و شهربانی ها برای پیش گیری از اعتصابات و تجمع دانشجوها است؛ تلاش هایی که با گذشت زمان نه تنها نتوانست جنبش دانشجویی را مهار کند بلکه در پی هر بگیر و ببند بعدی بر آتش نارضایتی ‎ها افزود و در نهایت و با همه تلاش های حکومت وقت به نتیجه نرسید و جنبش های دانشجویی یکی از ارکان انقلاب شدند؛ از جمله محرک ‎های مردم برای تصمیمی بزرگ در سال ۱۳۵۷.

به عبارتی آتش آن اعتراضات به دلیل عدم پاسخ گویی و بی توجهی مسئولان سال به سال شعله ورتر شد تا به ۱۳۵۷ رسید. همه این سال ها روز شانزده آذر به یاد سه دانشجو مصطفی بزرگ نیا و احمد قندچی و مهدی شریعت رضوی که هنگام اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و همچنین از سرگیری روابط ایران با بریتانیا در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (حدود چهار ماه پس از واقعه کودتای ۲۸ مرداد همان سال) در دانشگاه تهران کشته شدند گرامی داشته می شود. روز دانشجو ماند و جنبش دانشجویی زنده است تا نشان داده شود که هیچ زور و اسلحه ای نمی تواند راه دانشجو در مطالبه گر بودن را سد کند. در ادامه نگاهی به برخی از اسناد مذکور می‎اندازیم. 

در تاریخ ۱۳ آذر کمیته اطلاعاتی استان آذربایجان شرقی جلسه ای تشکیل داده و در فاصله سه روز مانده به سالگرد ۱۶ آذر مباحثی در راستای ممانعت از تجمع دانشجویان در دانشگاه تبریز (آذرآبادگان) صورت می گیرد و نامه ای برای اعلام آماده باش به مامورین اداره شهربانی آذربایجان شرقی برای مقابله با تظاهرات احتمالی دانشجویان در سالگرد ۱۶ آذر ارسال می شود.

در نامه ساواک آمده است: «ممکن است در روز ۱۶ آذر عناصر مضره به منظور اخلال نظم تحریکاتی در دانشگاه تبریز صورت گیرد. دستور فرمایید برای جلوگیری از هرگونه تحریک و اخلال نظم اقدامات لازم بعمل آید.» 

یکی از اسناد مهمی که در این سال از ساواک موجود است پیرامون جلسه ای است که روز دوم آذرماه شورای مرکزی جبهه ملی در منزل الله یار صالح برگزار می کند؛ جلسه ای که در آن تعدادی از دانشجویان عضو جبهه ملی و نهضت آزادی همراه با چهره هایی مانند الله یار صالح هدایت متین دفتری شاپور بختیار کریم سنجابی داریوش فروهر حضور داشتند و در آن درباره برنامه های ۱۶ آذر بحث می شود. ساواک در دستور جلسه محرمانه ای جزئیاتی از این جلسه را بیان کرده است.

در این جلسه دانشجوها درباره این موضوع حرف می زنند که قصد دارند در روز ۱۶ آذر تظاهراتی را انجام دهند. در ادامه ساواک در بخشی از گزارش خود درباره این جلسه می آورد: «اللهیار صالح صحبت می کرد که این دانشجویان حرارت زیادی دارند و می خواهند تظاهرات بیش تری انجام دهند در صورتی که اگر این ها حرارت به خرج دهند دستگاه نیز با حرارت جلوی آن ها خواهد ایستاد و بچه های مردم کشته می شوند. آن وقت کیست که جواب پدر و مادر آن ها را بدهد. باید خیلی با ملایمت پیشرفت کرد. صالح اضافه کرد که ۵۵۳ نفر از دانشگاهیان نام نویسی کرده اند که در این تظاهرات شرکت کنند.»  

در این سال اعلامیه هایی از سوی فعالان دانشجویی به مناسبت فرا رسیدن سالگرد شانزدهم آذر منتشر می شود که برخی از این اعلامیه ها به دست ساواک می رسد. در یکی از این اعلامیه ها (که تاریخ دقیق انتشار آن مشخص نیست) در موسسه ملی زبان در شهر تهران نوشته شده ۱۶ آذر با عنوان «روز دانش آموز و دانشجویان» خطاب شده است.

پس از این که به صورت کوتاه اشاره ای به ماجرای ۱۶ آذر شده است در بخش پایانی از این بیانیه این گونه نوشته شده است: «شاه خائن باید بداند که به هیچ وسیله ای نمی تواند در اتحاد مقدس بین قلب های ستمدیده ما دانشجویان دانش آموزان و روشنفکران مبارز خللی وارد آورد و بالاخره این انتظار مقدس توده های پابرهنه و روشنفکری کاخ ظلم را ویران خواهد کرد.» 

اما درباره این سال علاوه بر اعلامیه منتشرشده یکی از گزارش هایی که ساواک تهران نوشته بود و با قید محرمانه در تاریخ ۶ آذر ۱۳۴۵ به ارکان بالایی ساواک ارسال شد گزارشی بود مبنی بر این که دانشجویان دانشکده حقوق دانشگاه تهران در تاریخ سوم آذرماه جلسه هایی برگزار کرده و در آن درباره فعالیت های ضداستعماری پاتریس لومومبا در کنگو بحث کرده اند و همچنین در این جلسه ها نکته هایی درباره برگزاری مراسم سالگرد ۱۶ آذر بیان شده است.

در بخشی از این گزارش آمده که در آن روز در کلاس های درس دانشکده برخی دانشجوها درباره لومومبا حرف زده اند و در کلاس های درس بحث هایی درباره او در جریان بوده است. یکی از دانشجوها گفته است: «اگر لومومبا می خواست مثل سران مملکت ما خود را بفروشد حتماً او را نمی کشتند و حالا بر مسند نخست وزیری تکیه زده بود. تازه ما حق نداریم که با شکم سیر درباره مردم گرسنه کنگو قضاوت کنیم.» در بخش دیگری از این گزارش به نقل از دانشجویی به نام حسین مفتاح آمده است: «امسال گویا کوچک ترین خبری نباشد. اگر ما می توانیم اطلاعیه بدهیم کافی نیست. ما امروز چند کار انجام خواهیم داد. خوب است عکس هایی از سه نفر شهر دانشکده فنی را داشته باشیم. من از زندان و اخراج از دانشگاه نمی ترسم. چنانچه باید چند سال پیش لیسانسه می شدم.» یکی دیگر از دانشجوها به نام زرافشان نیز در این جلسه می گوید: «هنوز عده زیادی نمی دانند که ۱۶ آذر یعنی چه وگرنه عده زیادی از دانشجویان خونشان به جوش می آید.» 

سندی که از بین اسناد ساواک درباره این سال پیرامون موضوع ۱۶ آذر به دست آمده است مربوط به اظهارات فردی به نام شکور عبدالهی یکی از مبارزان است که در تاریخ هفتم پیشتاز ۱۳۴۷ توسط ساواک با مُهر خیلی محرمانه نوشته شده است. در بخشی از این سند نوشته شده است: «شکور عبدالهی اظهار داشت حتماً بایستی تظاهراتی در سالگرد شهدای دانشگاه فنی دانشکده فنی در دانشگاه تهران انجام پذیرد و لزوم ارتباط با مهندس مهدی بازرگان را تاکید می نمود. وی از دوستان مبارز نام برد و گفت من در مبارزان سیاسی دوستانی فراهم آورده ام و از آذربایجان شخصی به نام علی حسینی را نام برد.» در بخش دیگری از این سند ساواک نوشته که عبداللهی از فردی با نام «بهنام» یاد کرده و نکاتی را درباره او گفته است. فامیلی بهنام از سوی عبدالهی اعلام نمی شود اما ساواک در پی نوشت این نامه نوشته که به نظر می رسد فرد مورد نظر «علی اصغر بهنام» است.

در بخش دیگری از این سند آمده است: «عبداللهی گفت بنابر اظهارات تلویحی بهنام فروهر چند ماه قبل با دکتر امینی ملاقات و ائتلاف نموده و اظهارنظر کرد که جبهه ملی باید از دکتر امینی بترسد چون او در شاه نفوذ دارد و آمریکا تاییدش می کند و اگر سوار کار شود می خواهد نقش مصدق را بازی کند.» 

در سندی که از این سال به دست آمده شهربانی استان آذربایجان خاوری خطاب به سازمان اطلاعات و امنیت نامه ای با مُهر خیلی محرمانه ارسال می کند که در آن نوشته شده «ساعت هفت صبح روز شانزده آذر تعداد ۲۴برگه اعلامیه خطی که جلوی دانشکده های دانشگاه آذرآبادگان پخش شده بود جمع آوری شد.» در ادامه تصویر این اعلامیه ها پیوست شده است. در متن اعلامیه آمده: «دانشجوی عزیز ۱۶ آذر روز مبارزات و اعتراضات دانشجویی علیه هرگونه بی عدالتی است. از رفتن به کلاس ها خودداری کنید.» 

یکی از اسنادی که از این سال موجود است نامه ای است که ساواک در تاریخ ششم آذرماه با مُهر خیلی محرمانه دریافت کرده است. در این نامه نوشته شده است: «طبق اطلاع واصله قرار است دانشجویان دانشسرای عالی تهران روز ۱۶ آذر اعتصاب نمایند. این اعتصاب بنا به تحریک ۵ نفر از دانشجویان است که نام آنان تا این لحظه منتشر نگردیده است و شایع است چندی قبل مبادرت به پخش اعلامیه در حسینیه ارشاد نیز نموده اند.»

در ادامه نظریه کمیته این گونه آمده است: «مفاد گزارش و خبر به نظر صحیح می رسد ضمناً به بخش مربوطه آموزش لازم جهت روشن نمودن اسامی ۵ نفر دانشجویان ذکرشده داده نشده است.» در صفحه دیگری از این سند به صورت دست نویس آمده است که در تاریخ ۱۳ آذر حدود ۶۰ برگ اطلاعیه دست نویس در مورد ۱۶ آذر و تحت عنوان روز دانش آموزان و دانشجویان توسط افراد ناشناس در کریدور طبقات دانشکده زبان پخش گردیده است. 

البته در سندی دیگر ساواک گزارش داده است که دانشجویان دانشکده فنی نیز تصمیم دارند در روز ۱۶ آذر اعتصاب کنند و به همین علت لازم است تا تدابیر لازم برای مقابله با تظاهرات کنندگان انجام شود. در ادامه گزارش هایی دیگر درباره دانشکده فنی به ساواک می رسد. در ابتدای یکی از این گزارش ها آمده است: «روز چهارشنبه ۱۵ آذر طبق قرار قبلی که بین دانشجویان گذاشته شده است یک دقیقه سکوت در دانشکده فنی دانشگاه تهران برقرار خواهد شد.»

یکی دیگر از اسنادی که از این سال موجود است مربوط به نامه ای است که امیرعباس هویدا نخست وزیر وقت خطاب به سپهبد ایادی (پزشک دربار) می نویسد. در این نامه آمده است: «خواهشمند است مراتب زیر را به شرف عرض پیشگاه مبارک شاهنشاه آریامهر برسانید؛ امروز صبح کمیسیونی با حضور وزیر دربار شاهنشاهی رؤسای ساواک و شهربانی جانشین رئیس و نمایندگان ستاد بزرگ ارتشتاران در نخست وزیری تشکیل و وضع دانشگاه شیراز دقیقاً بررسی شده در حدود سیصد نفر از دانشجویان اعتصاب کرده در دانشکده پزشکی مانده و خارج نمی شوند.

قرار شد طبق طرح ضداغتشاش عمل شود. به این صورت که تعدادی افراد ارتش سوم در اختیار شهربانی شیراز قرار گرفته وارد عمل شوند. در اصفهان هم دانشجویان دانشکده داروسازی اعتصاب کرده اند دستور داده شد فوراً شورای دانشگاه اصفهان محرکین را که در حدود ده نفر از دانشگاه اخراج و تحویل نظام وظیفه نماید. در مورد دانشگاه اصفهان بازجویی از محرکین ادامه دارد. تاکنون چهار نفر از ده نفر بازداشت شدگان محرک اصلی شناخته شده اند.» 

در این سال شهربانی استان خوزستان نامه ای را به ریاست اداره اطلاعات شهربانی کشور ارسال می کند؛ گزارشی که درباره پخش اعلامیه مشترک سازمان مجاهدین خلق ایران و سازمان چریک های فدایی خلق از سوی تعدادی از دانشجویان در دانشکده علوم دانشگاه جندی شاپور بوده است. اعلامیه ای که در آن دانشجویان دعوت به اعتصاب شده اند.

در بخشی از نامه شهربانی آمده است: «بنابر اخبار واصله ساعت ۱۴ روز ۱۲ آذر که دانشجویان دانشکده علوم دانشگاه جندی شاپور به منظور حضور در کلاس درس آماده شده بودند چهار نفر از دانشجویان که مشخصات آنان تعیین نشده است اعلامیه هایی بین آنها پخش کرده اند که روی آنها نوشته اند: «از امروز اعتصاب» در پایان نیز ذکر شده که کلیه دانشکده ها در این روز آرام هستند و وضعیت عادی است.» 

در سندی دیگر از سوی شهربانی آبادان به اداره اطلاعات شهربانی کشور اطلاع داده شده است که در تاریخ ۹ آذر اعلامیه هایی به وسیله دانشجویان در دانشکده های اهواز منتشر شده است که در اعلامیه ها نوشته شده دانشجویان در روز ۱۶ آذر اعتصاب کنند. همچنین دانشجوها دو درخواست را هم مطرح کرده اند.

آنها درخواست کرده اند که نباید گارد در محوطه دانشکده باشد و همچنین این درخواست هم مطرح شده است که دکتر عصار معاون امور دانشجویی دانشگاه بهایی است و به همین علت باید از کار برکنار شود. ضمناً دانشجوها قرار گذاشته اند که در روز ۱۲ آذر تجمع کرده و با فریاد «گارد بیرون» اعتصاب خود را شروع کرده و این اعتصاب تا روز ۱۶ آذر ادامه داشته باشد.  

از مکاتبه های این سال می توان به نامه ای اشاره کرد که شهربانی استان آذربایجان خاوری در تاریخ ۲۶ آبان به ریاست اداره اطلاعات ارسال می کند. در این نامه نوشته شده است که در روز ۲۵ آبان تعدادی اعلامیه خطی تحت عنوان «دانشجویان آگاه و مبارز» در دانشکده های مختلف دانشگاه آذرآبادگان از جمله دانشکده های فنی و ادبیات پخش شده بود.

در بخشی از این اعلامیه که به نامه شهربانی پیوست شده آمده است: «امسال نیز چون سال های گذشته تظاهرات را برای بزرگداشت یاد شهدای ۱۶ آذر و همچنین اعتراض به وحشی گری های رژیم خائن پهلوی هر چه پرطنین تر برگزار خواهیم کرد.» در بخش پایانی نامه نیز از دانشجویان درخواست شده است تا کلاس های درس خود را در این روز تعطیل کرده و برای برگزاری بزرگداشت این روز اقدام کنند. به رغم آمادگی ای که صورت گرفته بود دانشجوهای دانشگاه آذرآبادگان در روز ۱۶ آذر از حضور در کلاس های درس خودداری کرده و تظاهرات خود را انجام می دهند؛ موضوعی که در گزارش بعدی شهربانی تبریز به آن اشاره شده است.

شهربانی در گزارش خود آورده است سعی داشته با سرعت عمل از تجمع آنان جلوگیری کند اما از ساعت ۹:۳۰ صبح عده ای از دانشجویان دانشکده علوم در داخل ساختمان جمع شده و تظاهرات خود را آغاز کرده اند. تظاهرات از این دانشکده فراتر رفته و به دانشکده پزشکی و داروسازی کشیده می شود. بنابر گزارش شهربانی این تجمع به درگیری کشیده می شود و تعدادی از شیشه ها شکسته شده است اما این پایان ماجرای آن روز نیست. دانشجوها وارد سلف سرویس دانشگاه شده و به شعار دادن ادامه می دهند که باز هم درگیری انجام می شود و در نتیجه ی این درگیری ها تعدادی از دانشجوهایی که در این تظاهرات حضور داشته اند توسط شهربانی بازداشت شده و به ساواک تبریز تحویل داده شده اند.

در ادامه این روند شهربانی تبریز در دهم دی ماه نامه ای را به اداره اطلاعات ارسال می کند و در آن می آورد: «اطلاع واصله حاکی است پس از تظاهرات روز ۱۶ آذر دانشجویان دانشگاه آذرآبادگان آقای هانری مارشال (رئیس انجمن روابط فرهنگی ایران و فرانسه ی تبریز) از آقای غفاری منشی خود شدیداً بازخواست نموده است که چرا جریان اعتصاب و تظاهرات دانشجویان را به موقع به اطلاع وی نرسانده است.»

نامه ای که با عنوان «به احتمال قوی صحت دارد» توسط ساواک مورد تایید قرار گرفته است. در ادامه این روند نامه دیگری هم در تاریخ ۱۵ دی ارسال می شود که در آن آورده شده که در روز ۱۲ دی کارت های دعوتی با عنوان «مکتب ملی» در دانشگاه آذرآبادگان بین عده ای از دانشجویان توزیع شده و در عصر همان روز جلسه ای مذهبی در منزل حاج محمد مجدیه با شرکت حدود ۱۵۰ نفر از دانشجویان بازاریان روحانیون و سایر طبقات برگزار می شود. 

در اقدام بعدی روز ۲۳ دی ماه دو نامه دیگر ارسال شده که حکایت از نگرانی شهربانی از احتمال اعتراض مجدد در دانشگاه ها را دارد. در اولین نامه نوشته می شود که در روز ۲۱ دی دو کلاس از دانشکده فنی دانشگاه آذرآبادگان درس مشترکی داشته اند که استاد این درس در آن روز غایب بوده و رئیس دانشگاه برای پیشگیری از اعتراض گسترده این دانشجوها که تعداد آنها ۱۶۰ نفر گزارش شده است دستور می دهد استاد دیگری این کلاس ها را اداره کند. همچنین در همین روز رئیس دانشکده فنی حدود ۵۰ نفر از اساتید این دانشکده را فراخوانده و جلسه ای با قید «خیلی فوری» برگزار می کند.

یکی از گزارش های مهمی که در این سال دیده می شود گزارشی است که ۱۳ آذرماه شهربانی خوزستان درباره پخش اعلامیه ای مشترک از سوی سازمان مجاهدین خلق ایران و سازمان چریک های فدایی خلق توسط برخی از دانشجویان در دانشکده علوم دانشگاه جندی شاپور درباره سالگرد ۱۶ آذر نوشته و به ساواک ارسال کرده بود. ساعتی بعد گزارش دیگری این بار از طرف شهربانی اهواز به اداره اطلاعات ارسال شده و در آن نوشته می شود که دانشجویان چهار کلاس از دانشکده کشاورزی دانشگاه جندی شاپور در این روز کلاس های درس خود را تعطیل کرده و در کلاس حضور پیدا نکرده اند. 

دو نمونه دیگر از نامه هایی که درباره سالگرد ۱۶ آذر در این سال از ساواک به دست آمده نامه هایی است که از سوی نمایندگی های ساواک در خارج از کشور درباره برنامه های دانشجوهای ایرانی آن منطقه نوشته شده است. یکی از این نامه ها مربوط به کانادا و تشکیل جلسه سازمان دانشجویان ایرانی در مونترال است که در این جلسه دانشجوها درباره ۱۶ آذر و اوضاع اجتماعی و سیاسی روز ایران بحث می کنند.

گزارش دیگر مربوط به نمایندگی ساواک در شیکاگو درباره برگزاری مراسم سالروز ۱۶ آذر توسط سازمان دانشجویان ایرانی در این شهر است که در این مراسم فیلمی از فقر در روستاهای ایران به نمایش در می آید. 

مهم ترین سندی که از این سال وجود دارد بیانیه ای ده صفحه ای است که از سوی دانشجویان دانشگاه مشهد به صورت دست نویس منتشر شده است که این سند حاوی نکات مهمی است. در بخش ابتدایی این سند که در ارتباط با اعتصاباتی بوده آمده است: «اعتصابات ۱۶ آذر خصوصاً و اعتصابات دیگر عموماً در دانشگاه مشهد کم کم به جنبه دانشجویی تبدیل شده و یک حالت خصوصی پیدا کرده است و متاسفانه علی رغم کوشش های زیادی که انجام می دهیم ثمره زیادی نمی بریم.

یکی از دلایل مهم این است که اعتصابات فقط در محیط دانشگاه و در فضاهای بسته دور از انظار مردم انجام می گردد و این درست همان چیزی است که پلیس می خواهد چون هم خوب می تواند اعتصابات را کنترل و دانشجویان را شناسایی نمایند و هم در صورت هجوم می تواند دستگیر کند و هم اینکه سروصدا فقط به گوش خود دانشجویان می رسد.»

در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «اگر اعتصابات را بعد از تعطیل و تخلیه کلیه کلاس ها به بیرون از دانشگاه بکشانیم و در روز و ساعت و وقت معین در محل های پرازدحام شهر بگسترانیم فوایدی دارد که به آن اشاره می شود: ۱- پلیس از محل و روز و ساعت اعتصابات بی خبر است و در نتیجه نمی تواند تدابیر امنیتی لازم را اتخاذ نماید. ۲- توده مردم آگاه می گردند و هدف هم همین است. ۳- پلیس از ترس آگاهی مردم از وحشی گری های رژیم کمتر جرأت مداخله و حمله می نماید. ۴- بعد از مدت اعتصاب به آسانی می توان متفرق شد. ۵- در صورت مداخله ماموران پلیس به آسانی می توان فرار نمود و با مردم مخلوط گشت. ۶- در حین اعتصاب به خوبی می توان در بین مردم اعلامیه پخش کرد. ۷- از انعکاس خیلی بیشتر حتی در سطح شهر برخوردار است.»

یک بخش دیگر این اعلامیه نیز جالب توجه است؛ جایی که نوشته شده است: «از کلیه دانشجویان خواسته می شود که برای ریشه کن کردن این فساد قبل از آنکه ریشه دارتر گردد همکاری شود. از خواهران دانشجو خواسته می شود که در اماکن مختلف دانشگاه از قبیل سلف اتوبوس کتابخانه تریا دانشکده خوابگاه و… حرکاتی صحیح در شأن دانشجو داشته باشند و سر و وضع مرتب و مناسب یک دانشجوی روشن فکر داشته باشند… وظیفه دانشجویان فعال و گروه ضربت در مرحله اول دادن تذکر به اینگونه دانشجویان است.»

همچنین در توصیه ای دیگر از دانشجوها درخواست می شود که به اردوهایی که دانشگاه تدارک دیده است نروند زیرا در این اردوها امکان کنترل فعالیت دانشجویان فعال و علاقه مند و شناسایی آنها توسط عناصر ساواک وجود دارد و همچنین منجر به این می شود که دانشجوها در ایام تعطیل سرگرم این نوع کارها شوند.» 

در توصیه ای دیگر که در این اعلامیه آمده توصیه شده که دانشجوها اقدام به ساختن گروه ضربت کنند. در بخشی از این اعلامیه نوشته شده است: «یکی از ضروریات ساختن گروه های ضربت است هر چند نفری که به هم اطمینان دارند می توانند گروه ضربت کوچکی را بسازند و اطمینان داشته باشند که گروه های ضربت دیگری هم وجود دارد و در آینده هم ساخته خواهد شد.

چون هدف ها یکی است این گروه های کوچک تحت لوای یک گروه ضربت بزرگ قرار خواهند گرفت به این صورت بخش بزرگی از مشکلات از بین خواهد رفت. این گروه ها موظفند افراد متخلف را گوشمالی دهند. همچنین مرعوب کردن افرادی که در ایام اعتصابات در کلاس ها شرکت می کنند و همچنین شبه دانشجویان ساواکی به عهده گروه های ضربت است.» 

اما در بخش دیگری از این اعلامیه که تحت عنوان پیام دانشجو نوشته شده آمده است: «همه می دانیم که خفقان موجود فشاری است که از طرف عمال زور و مرتجع رژیم وارد می شود.

بگذارید نشان دهیم که ما مرگ را بر مرده وار زیستی ترجیح می دهیم. بگذارید آنها بدانند که دیگر خون در رگ ها گرم شده است تا بعد غلیان و دیگر سکوت و خاموشی جای خود را به فریادهای خشمگینی داده است که از گلوی خلق زحمتکش و دانشجوی مسئول بلند می شود. انقلاب از پس ابرهای رکورد و خفقان طلوعی را آغاز خواهد کرد که نویدگر آزادی است. از همه می خواهیم که از هر لحظه آماده ضربه زدن باشند… دوستان فراموش نکنید که چشم خلق زحمتکش به سوی ماست بگذارید در تاریخ عصر ما را عصر مردگان ننامند.» 

مهم ترین سندی که درباره این سال دیده می شود سندی درباره شهر قم است که در آن ساواک قم در خصوص بروز شایعه ای پیرامون عزیمت تعدادی از دانشجویان دانشگاه تهران به این شهر جهت انجام تظاهرات همراه با روحانیون در آن شهر به مناسبت ۱۶ آذر نامه نگاری کرده است. در این نامه که ۱۵ آذرماه ارسال شده این شایعه بیان شده و عنوان شده است که موضوع به اطلاع مراجع هم رسیده است.

۲۵۹