بروز یک رفتار انسانی برای اولین بار در اورانگوتان ها!/ عکس

به گزارش خبرگزاری پیشتاز، محققانی که اخیرا به این کشف بزرگ دست یافته اند در مقاله خود می نویسند: “تا جایی که ما می دانیم، این مطالعه اولین مستند سیستماتیک درمان زخم فعال احتمالی با یک ماده گیاهی فعال بیولوژیکی در گونه های غیر انسانی است.”

چندین سال پیش، ایزابل لاومر، نخستی شناس موسسه ماکس پلانک و همکارانش یک اورانگوتان سوماترایی نر (Pongo abelii) به نام راکوس را مشاهده کردند که بیش از نیم ساعت را به تهیه، مصرف و استفاده مکرر از یک گیاه دارویی شناخته شده بر روی زخم باز روی صورتش اختصاص داد.

نر بالغ، که تخمین زده می شود حدود 30 سال داشته باشد، چندین بار آب برگ های جویده شده را با انگشتانش فقط روی زخم هایش می مالید تا زمانی که زخم کاملا با خمیر برگ پوشانده شود. از آنجایی که او هیچ قسمت دیگری از بدنش را به این ماده آغشته نکرده بود، لامر و همکارانش معتقدند که او عمداً جراحت خود را درمان می کرد.

محققان این رفتار را در پارک ملی Gunung Leuser در اندونزی مشاهده کردند؛ آنها سه روز پس از اینکه اولین بار متوجه زخم باز روی صورتش شدند که در درگیری با نر دیگر ایجاد شده بود، راکوس را در حال جمع آوری دقیق برگ های گیاه Akar Kuning (Fibraurea tinctoria) دیدند.

این گیاه از دیرباز در طب سنتی برای درمان زخم ها و سایر بیماری ها مانند دیابت، اسهال خونی و مالاریا استفاده می شده است.

تجزیه و تحلیل ترکیب شیمیایی این گیاه نشان می دهد که آن خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، ضد قارچی و آنتی اکسیدانی دارد که همگی برای بهبود زخم مفید هستند.

به این ترتیب، ممکن است راکوس به طور اتفاقی در حین خوردن گیاه به تسکین درد پی برده باشد، یا ممکن است این تکنیک درمان زخم را یاد گرفته باشد. در حالی که این رفتار قبلاً در گروه های محلی اورانگوتان ها مشاهده نشده بود، نرها پس از بالغ شدن پراکنده می شوند، بنابراین ممکن است راکوس این ترفند هوشمندانه را از جمعیتی که در آن متولد شده بود، یاد گرفته باشد.

محققان خاطرنشان می کنند: «راکوس در سال قبل از این حادثه به تازگی رشد جنسی ثانویه خود را پشت سر گذاشته بود و به نظر می رسید سعی می کند خود را به عنوان یک نر مسلط جدید معرفی کند که از داده های رفتاری ما جمع آوری شده در این مدت منعکس شده است.»

لامر و تیم مشاهده کردند که راکوس در روزهای بعد همچنان به خوردن این گیاه ادامه می دهد و هیچ نشانه ای از عفونت زخم مشاهده نمی شود. در 19 ژوییه 2022 به نظر می رسید که زخم به طور کامل بهبود یافته و تنها یک زخم ضعیف باقی مانده است.

راکوس همچنین بیش از نیمی از روز را در طول دوره نقاهت خود به استراحت می گذراند که به طور قابل توجهی با دوره های استراحتی که محققان قبل از کشف زخم او مشاهده کرده بودند، متفاوت بود.

گزارش ها و شواهد حکایتی گسترده ای از خوددرمانی در سایر نخستی ها وجود دارد، از جمله شامپانزه هایی که مغز Vernonia amygdalina را برای درمان عفونت های کرمی می جوند و حشرات را روی زخم ها می زنند، اما ثبت چنین رفتارهایی به طور سیستماتیک دشوار بوده است.

اگر ثابت شود که گیاهان برای درمان زخم ها به طور کلی در اورانگوتان ها یا دیگر میمون های بزرگ استفاده می شود، ممکن است نشان دهد که شیوه های پزشکی انسانی ریشه در زمانی دارد که اجداد پستانداران مشترک ما در زمین پرسه می زدند.

منبع: SCIENCE ALERT

227227