دستگاه ماین اتریوم: واقعیت امروز – آیا هنوز می توان ETH را استخراج کرد؟ (راهنمای جامع)

اگه دنبال دستگاه ماین اتریوم هستی، باید بدونی که از سال ۲۰۲۲ دیگه نمیشه اتریوم (ETH) رو با ماینر استخراج کرد. اتریوم به سیستم «اثبات سهام» یا PoS کوچ کرده و برای کسب درآمد باید اتر رو «استیک» کنی. این مقاله بهت میگه قبلاً چطور بود، چرا این تغییر اتفاق افتاد و الان چطور میشه تو این حوزه فعالیت کرد.

مدتی میشه که اسم اتریوم، این ملکه ارزهای دیجیتال، سر زبون هاست و خیلی ها بهش علاقه دارن. خیلی ها هم هنوز دنبال اینن که چطور میشه با دستگاه ماین اتریوم، درآمد کسب کنن. خب، اجازه بدید یه واقعیت مهم رو همین اول کار بهتون بگم: استخراج اتریوم اون چیزی نیست که قبلاً بود و دیگه نمیشه مثل گذشته با ماینر اتریوم، سکه های ETH رو استخراج کرد. اگه این موضوع براتون جدیده و کمی تعجب کردید، نگران نباشید! قراره تو این مقاله حسابی در موردش صحبت کنیم، از گذشته طلایی استخراج اتریوم بگم تا بهتون نشون بدم چرا و چطور این تغییر بزرگ اتفاق افتاد و مهم تر از همه، الان چه کارهایی میشه انجام داد تا از این دنیای جذاب عقب نمونیم. پس با من همراه باش، تا حسابی این قضیه رو برات شفاف کنم.

دوران باشکوه: استخراج اتریوم چطور بود؟ (قبل از مرج)

قبل از اینکه اتریوم مسیر خودش رو عوض کنه، داستان استخراج اتریوم خیلی فرق داشت. اون موقع، خیلی ها با شور و شوق دنبال این بودن که چطور میشه یه دستگاه ماین اتریوم راه انداخت و از این طریق، سهمی از این ارز دیجیتال پرطرفدار به دست آورد. بیاین ببینیم اون روزا چطور بود و اصلاً چرا اینقدر سروصدا کرده بود.

داستان استخراج اتریوم با «اثبات کار» (PoW)

حالا شاید بپرسی اصلاً این استخراج اتریوم با «اثبات کار» چی بود؟ ببینید، بلاک چین اتریوم (قبل از تغییرش) مثل یه دفتر حساب بزرگ بود که توش همه تراکنش ها ثبت میشد. ماینرها هم مثل کارگرهای زحمتکشی بودن که کارشون تأیید این تراکنش ها و اضافه کردنشون به دفتر بود. برای این کار، باید یه سری مسائل ریاضی پیچیده رو حل می کردن. اولین ماینری که این مسئله رو حل می کرد، پاداش می گرفت؛ پاداشی که همون سکه های ETH بود. این سیستم، بهش می گن «اثبات کار» (Proof of Work) که شبکه رو امن نگه می داشت و اجازه نمی داد کسی توش دستکاری کنه.

هرچی ماینرها بیشتر بودن و قدرت پردازش بیشتری داشتن، امنیت شبکه هم بیشتر میشد. این رقابت برای حل مسائل ریاضی، باعث شده بود که خیلی ها دنبال قوی ترین و بهترین دستگاه استخراج اتریوم باشن تا شانس بیشتری برای برنده شدن پاداش داشته باشن. این بود که بحث خرید کارت گرافیک برای استخراج اتریوم یا ASIC اتریوم داغ داغ شده بود.

انواع دستگاه ماین اتریوم در روزهای اوج

برای ماینینگ اتریوم، دو مدل اصلی دستگاه وجود داشت که هرکدوم مزایا و معایب خاص خودشون رو داشتن. یکی «ریگ های ماینینگ GPU» بود و دیگری «دستگاه های ASIC».

ریگ های ماینینگ GPU (کارت گرافیک)

اگه یادتون باشه، خیلی ها برای استخراج اتریوم سراغ کارت های گرافیک کامپیوتر می رفتن. به این مجموعه ای از کارت های گرافیک که کنار هم کار می کردن، می گفتن «ریگ ماینینگ» یا «ریگ کارت گرافیک». این ریگ ها شبیه یه کامپیوتر خیلی قدرتمند بودن، اما با این تفاوت که به جای یه دونه کارت گرافیک، چندتا کارت گرافیک حسابی قوی توش جا خوش کرده بودن. برای راه انداختن یه همچین سیستمی، به این چیزها نیاز داشتید:

• کارت گرافیک (GPU): قلب تپنده ریگ همین بود. مدل هایی مثل AMD Radeon RX 580 یا NVIDIA RTX 3080 و 3070 بین ماینرها خیلی محبوب بودن چون قدرت پردازش بالایی برای الگوریتم Ethash داشتن.
• مادربرد: باید یه مادربرد می گرفتی که کلی اسلات PCIe داشته باشه تا بتونی چندتا کارت گرافیک رو همزمان روش سوار کنی.
• منبع تغذیه (PSU): این همه کارت گرافیک، برق حسابی می خواست. پس یه پاور قوی و مطمئن لازم بود که از سوختن قطعات جلوگیری کنه.
• RAM و CPU: اینا خیلی قدرتمند لازم نبودن، یه رم 8 گیگ و یه CPU معمولی هم کار رو راه می انداخت.
• حافظه ذخیره سازی (SSD): برای نصب سیستم عامل و نرم افزارهای ماینینگ، یه SSD کوچیک و سریع کافی بود.
• شاسی و کابل ها (رایزر): یه چارچوب یا شاسی برای نگه داشتن کارت ها و رایزرهای مخصوص که کارت گرافیک ها رو به مادربرد وصل می کردن.
• نرم افزارها و سیستم عامل ماینینگ: نرم افزارهایی مثل PhoenixMiner و سیستم عامل هایی مثل ویندوز یا لینوکس مخصوص ماینینگ.

مونتاژ و راه اندازی یه ریگ خودش یه پروژه بود و یه کوچولو دانش فنی می خواست. اما خب، سودآوری ماینینگ اتریوم اونقدر وسوسه انگیز بود که خیلی ها این سختی ها رو به جون می خریدن.

دستگاه های ASIC مخصوص اتریوم

بعد از مدتی، پای دستگاه های خاص تری به اسم ASIC به میان اومد. ASIC که مخفف مدار مجتمع با کاربرد خاص هست، دستگاه هایی بودن که فقط برای یه کار خاص طراحی شده بودن، مثلاً فقط برای استخراج اتریوم با الگوریتم Ethash. شرکت هایی مثل Bitmain با معرفی Antminer E3 و بعداً E9 و Innosilicon با A10 Pro و Jasminer با X4 حسابی بازار رو داغ کرده بودن.

مزیت این دستگاه ها این بود که قدرت هش خیلی بالایی داشتن و راه اندازیشون هم معمولاً راحت تر از ریگ های GPU بود. اما یه عیب بزرگ داشتن: فقط برای استخراج اتریوم طراحی شده بودن. یعنی اگه اتریوم الگوریتمش رو عوض می کرد (که خب، همین اتفاق افتاد!)، این دستگاه ها دیگه به هیچ دردی نمی خوردن و به قول معروف، تبدیل به یه مشت آهن پاره گرون قیمت میشدن. به همین خاطر، توسعه دهنده های اتریوم خیلی با ASICها میونه خوبی نداشتن و نگران تمرکزگرایی شبکه بودن.

چیزهای لازم برای استخراج (کیف پول، استخر ماینینگ)

خب، فقط داشتن دستگاه ماین اتریوم کافی نبود. برای اینکه بتونی پاداش استخراج رو بگیری، باید یه جایی برای نگه داریش داشتی: کیف پول اتریوم. کیف پول های نرم افزاری مثل Trust Wallet یا MetaMask خیلی رایج بودن. بعدش هم باید به یه «استخر استخراج» ملحق میشدی. استخرهای استخراج، مثل Ethermine، جاهایی بودن که ماینرهای کوچیک قدرت پردازشی خودشون رو روی هم می ذاشتن تا شانس پیدا کردن بلاک و دریافت پاداش رو بیشتر کنن. بعدش، پاداش بین همه تقسیم میشد.

خلاصه که دنیای استخراج اتریوم قبل از تغییرات جدید، حسابی پررونق و هیجان انگیز بود. خیلی ها با رویاهای بزرگ وارد این گود میشدن و تلاش می کردن تا سهمی از این کیک بزرگ به دست بیارن. اما خب، همونطور که تو دنیای ارزهای دیجیتال همیشه باید گوش به زنگ باشیم، تغییرات ناگزیرن و گاهی اوقات، اساسی.

پایان یک دوران: چرا اتریوم دیگه استخراج نمیشه؟ (رویداد مرج)

مثل هر داستان هیجان انگیزی که بالاخره به یه نقطه عطف میرسه، داستان استخراج اتریوم هم به یه تغییر بزرگ رسید که اسمش رو گذاشتن «مرج» (The Merge). این تغییر، عملاً به دوران ماینینگ اتریوم پایان داد. ولی چرا این اتفاق افتاد؟ بیاین با هم بررسی کنیم.

اتریوم ۲.۰ چی بود و دنبال چی بود؟

اتریوم، با همه جذابیت ها و کاربردهاش، یه سری مشکلات هم داشت. مهم ترینش، بحث مقیاس پذیری و مصرف انرژی بود. سیستم «اثبات کار» (PoW) که اتریوم ازش استفاده می کرد، برق زیادی مصرف می کرد و وقتی تعداد تراکنش ها زیاد میشد، شبکه کند میشد و کارمزدها سر به فلک می کشید. این مشکلات باعث میشد که اتریوم نتونه اونطور که باید و شاید، به پتانسیل کاملش برسه و پاسخگوی نیازهای روزافزون کاربران باشه.

به خاطر همین، توسعه دهنده های اتریوم از مدت ها قبل شروع کردن به برنامه ریزی برای یه ارتقاء بزرگ که بهش می گفتن «اتریوم ۲.۰» یا «Serenity». هدف اصلی این ارتقاء، برطرف کردن همین مشکلات بود: بالا بردن سرعت تراکنش ها، کم کردن کارمزدها و از همه مهم تر، کاهش چشمگیر مصرف انرژی. این اهداف قرار بود با تغییر مکانیزم اجماع از «اثبات کار» به «اثبات سهام» (Proof of Stake – PoS) به دست بیاد.

مهاجرت به «اثبات سهام» (Proof of Stake – PoS)

اثبات سهام یا PoS، یه روش کاملاً متفاوت برای تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید تو بلاک چین هست. تو این سیستم، دیگه خبری از ماینرها و حل مسائل پیچیده ریاضی نیست. به جاش، «اعتبارسنج ها» (Validators) یا همون «ولیدیتورها» میان وسط. این ولیدیتورها باید مقداری از اتر (ETH) خودشون رو تو شبکه «سهام گذاری» یا «استیک» کنن. هرچی بیشتر استیک کنی، شانس بیشتری برای انتخاب شدن به عنوان تأییدکننده بلاک داری و در ازاش، پاداش میگیری.

تفاوت های اصلی PoS با PoW مثل روز روشنه:

• مصرف انرژی: این بزرگترین مزیت PoS هست. مصرف برق تو این سیستم به شدت کم میشه، چون دیگه نیاز به اون همه دستگاه ماین اتریوم و قدرت پردازشی بالا نیست.
• مقیاس پذیری: PoS به اتریوم اجازه میده که سرعت تراکنش ها رو خیلی بیشتر کنه و کارمزدها رو هم پایین بیاره.
• تمرکززدایی: با اینکه نگرانی هایی در مورد تمرکزگرایی تو PoS وجود داره، اما در حالت کلی، هدف اینه که با راحت تر کردن مشارکت برای همه، سیستم عادلانه تر بشه.

ماجرای «مرج» (The Merge)

«مرج» دقیقاً همون رویدادی بود که سیستم «اثبات کار» اتریوم رو با «اثبات سهام» ادغام کرد. این اتفاق بزرگ تو سپتامبر ۲۰۲۲ افتاد و یه نقطه عطف تاریخی تو دنیای ارزهای دیجیتال بود. با «مرج»، برای همیشه استخراج اتریوم (ETH) با استفاده از دستگاه ماین اتریوم به پایان رسید. یعنی از اون به بعد، هر کسی که می خواست تو امنیت شبکه اتریوم مشارکت کنه و پاداش بگیره، دیگه نمی تونست از ریگ های ماینینگ یا ASICها استفاده کنه، بلکه باید اتر خودش رو «استیک» می کرد.

این رویداد، واقعاً یه تحول عظیم بود. خیلی از ماینرهایی که سال ها با کارت گرافیک برای استخراج اتریوم یا ASIC اتریوم کار کرده بودن، یهو دیدن که دیگه دستگاه هاشون برای استخراج ETH کاربردی نداره. همین موضوع باعث شد خیلی ها سردرگم بشن و به دنبال راه های جدیدی برای کسب درآمد تو این فضا بگردن. البته که اتریوم مسیر خودش رو به سمت آینده و پایداری بیشتر تغییر داد، اما این تغییر، برای ماینرهای قدیمی، یه چالش بزرگ بود.

«مرج اتریوم نه تنها یک به روزرسانی فنی، بلکه یک انقلاب در نحوه عملکرد و فلسفه بلاک چین اتریوم بود که استخراج اتریوم را برای همیشه به تاریخ سپرد و راه را برای آینده ای پایدارتر و مقیاس پذیرتر هموار کرد.»

سرنوشت دستگاه های ماین اتریوم بعد از مرج

خب، حالا که دیگه استخراج اتریوم به روش قدیمی از کار افتاده، این سوال پیش میاد که پس تکلیف اون همه دستگاه ماین اتریوم چی میشه؟ ریگ های GPU و ASICهای مخصوص اتریوم، حالا چه سرنوشتی دارن؟ بیاین ببینیم.

اتریوم دیگه با این دستگاه ها استخراج نمیشه!

صادقانه بگم، بعد از رویداد «مرج» تو سپتامبر ۲۰۲۲، دیگه راهی برای استخراج اتریوم (ETH) با همون دستگاه ماین اتریوم قدیمی وجود نداره. فرقی نمیکنه ریگ GPU داشته باشی یا یه ASIC اتریوم. شبکه اتریوم کلاً از اثبات کار به اثبات سهام تغییر کرده و دیگه به اون قدرت پردازش برای تأیید تراکنش ها نیاز نیست. این یعنی اگه هنوز کسی بهت پیشنهاد خرید دستگاه ماینر اتریوم میده که برای استخراج ETH به کار میره، احتمالاً اطلاعاتش قدیمی یا نادرسته.

ریگ های GPU، حالا چه کار کنن؟ (استخراج آلت کوین های دیگه)

یکی از خوبی های ریگ های ماینینگ که با کارت گرافیک کار می کنن، انعطاف پذیری اوناست. این ریگ ها فقط مخصوص استخراج اتریوم نبودن و می تونستن ارزهای دیجیتال دیگه ای رو هم استخراج کنن که هنوز از الگوریتم های مبتنی بر اثبات کار (PoW) استفاده می کنن. خیلی از ماینرهای قدیمی اتریوم، بعد از «مرج»، ریگ های GPU خودشون رو به سمت استخراج این آلت کوین ها چرخوندن. از جمله این ارزها میشه به اینا اشاره کرد:

• اتریوم کلاسیک (ETC): این همون زنجیره اصلی اتریوم هست که بعد از یه اتفاق، راهش از اتریوم فعلی جدا شد و هنوز هم با اثبات کار استخراج میشه.
• اتریوم اثبات کار (ETHW): این یه فورک (انشعاب) از اتریوم هست که بعد از «مرج» به وجود اومد تا ماینرهایی که می خواستن به PoW ادامه بدن، بتونن فعالیت کنن.
• ریون کوین (RVN): یه آلت کوین دیگه که با کارت گرافیک قابل استخراجه و از الگوریتم KawPow استفاده میکنه.
• ارگو (ERG): یه بلاک چین جذاب با تمرکز بر امنیت و تمرکززدایی که اون هم با GPU استخراج میشه.
• زی کش (ZEC): یه ارز دیجیتال با تمرکز بر حریم خصوصی که اون هم با کارت گرافیک قابل ماین شدنه.

البته باید حسابی حواس جمع باشی. قبل از اینکه بری سراغ استخراج ارز دیگه، باید الگوریتمش رو بررسی کنی، سودآوری رو با ماشین حساب های ماینینگ چک کنی و تنظیمات ریگ رو تغییر بدی. سودآوری استخراج آلت کوین هم می تونه نوسان زیادی داشته باشه و به عوامل مختلفی مثل قیمت ارز، سختی شبکه و هزینه برق بستگی داره.

وضعیت ASIC های مخصوص اتریوم

اما داستان ASIC اتریوم کمی غم انگیزتره. این دستگاه ها، همونطور که گفتم، برای یه کار خاص طراحی شده بودن: استخراج اتریوم با الگوریتم Ethash. وقتی اتریوم رفت سراغ PoS، عملاً این ASICها کاربرد اصلی خودشون رو از دست دادن. درسته که بعضی آلت کوین ها مثل اتریوم کلاسیک هنوز از Ethash استفاده می کنن، اما تعدادشون کمه و بازار این ASICها خیلی محدود شده.

ارزش این دستگاه ها تو بازار دست دوم هم به شدت افت کرده. خرید دستگاه ماینر اتریوم ASIC الان، فقط در صورتی منطقیه که بدونی دقیقاً چه ارزی رو می خوای باهاش استخراج کنی و حساب کتاب سودآوریش رو هم دقیق انجام داده باشی. در غیر این صورت، ممکنه سرمایه گذاری بی فایده ای باشه. خلاصه اینکه، انعطاف پذیری GPUها به دادشون رسید، اما ASICها کمی گوشه گیر شدن.

چطور میشه تو اکوسیستم اتریوم و بلاک چین درآمد داشت؟ (جایگزین ها)

خب، حالا که دیگه دستگاه ماین اتریوم اون کاربرد قبلی رو نداره، پس چطور میشه تو این دنیای پر از فرصت بلاک چین و اتریوم، یه لقمه نون درآورد؟ نگران نباشید، راه های جدید و جذابی برای کسب درآمد وجود داره که میخوام بهتون بگم.

استیکینگ اتریوم: راه جدید کسب درآمد

مهم ترین و اصلی ترین جایگزین برای استخراج اتریوم، همون «استیکینگ اتریوم» هست که بعد از «مرج» راه افتاد. همونطور که گفتم، تو سیستم «اثبات سهام» (PoS)، تو به جای اینکه با قدرت پردازش پازل حل کنی، با قفل کردن (سهام گذاری) اتریومت، تو امنیت شبکه مشارکت می کنی و در ازاش پاداش میگیری. این کار هم به پایداری و امنیت شبکه کمک میکنه، هم برای تو درآمد غیرفعال میاره. چند روش برای استیکینگ اتریوم هست:

1. استیکینگ شخصی با ۳۲ ETH: اگه ۳۲ واحد اتر داشته باشی، میتونی خودت یه ولیدیتور بشی و یه گره (Node) رو روی شبکه اتریوم اجرا کنی. این روش بیشترین کنترل و پاداش رو داره، اما خب ۳۲ اتر سرمایه زیادیه و نیاز به دانش فنی برای راه اندازی و نگهداری گره داری.
2. استخرهای استیکینگ: اگه ۳۲ اتر نداری یا نمی خوای خودت دردسر نگهداری گره رو بکشی، میتونی اترت رو تو «استخرهای استیکینگ» (Staking Pools) بذاری. این استخرها اترهای کوچیک رو از کلی آدم جمع می کنن و یه گره بزرگ تشکیل میدن. پاداش هم بین همه به نسبت سهمشون تقسیم میشه. پلتفرم هایی مثل Lido یا Rocket Pool از معروف ترین ها هستن.
3. استیکینگ مایع (Liquid Staking): این روش شبیه استخرهای استیکینگ هست، با این تفاوت که بهت یه توکن دیگه (مثلاً stETH) میده که نماینده اتر استیک شده ات هست. این توکن رو میتونی تو پلتفرم های دیگه استفاده کنی، مثلاً برای وام گیری یا تامین نقدینگی. اینجوری سرمایه ات قفل نمیشه و همچنان می تونی ازش استفاده کنی.

البته استیکینگ اتریوم هم مثل هر سرمایه گذاری دیگه ای ریسک هایی داره، مثلاً ممکنه سرمایه ات برای مدتی قفل بشه یا اگه ولیدیتور خوب کار نکنه، جریمه (Slashing) بشی. اما خب، اگه درست انجامش بدی، می تونه یه منبع درآمد ثابت و کم دردسر باشه.

استخراج سایر ارزهای دیجیتال

همونطور که قبلاً هم اشاره کردم، اگه ریگ GPU داری، می تونی به جای استخراج اتریوم، بری سراغ استخراج ارزهای دیجیتال دیگه ای که هنوز از «اثبات کار» (PoW) استفاده می کنن. ارزهایی مثل اتریوم کلاسیک (ETC)، اتریوم اثبات کار (ETHW)، ریون کوین (RVN)، ارگو (ERG) و زی کش (ZEC) هنوز با کارت گرافیک قابل استخراج هستن.

برای این کار، حتماً باید از «ماشین حساب ماینینگ» استفاده کنی تا ببینی کدوم ارز بیشترین سودآوری رو برات داره. عواملی مثل قیمت لحظه ای ارز، سختی شبکه، هزینه برق و مصرف انرژی دستگاهت تو محاسبه سودآوری خیلی مهمن.

استخراج آلت کوین ها می تونه هم سودآور باشه و هم راهی برای استفاده از سخت افزار قدیمی تو. فقط یادت باشه، بازار ارزهای دیجیتال پر از نوسانه، پس همیشه با احتیاط قدم بردار.

مشارکت در پروژه های دیفای (DeFi) و NFT

دنیای بلاک چین فقط به ماینینگ اتریوم یا استیکینگ اتریوم محدود نمیشه. هزاران راه دیگه برای کسب درآمد و فعالیت تو این فضا وجود داره. مثلاً میتونی وارد دنیای «دیفای» (DeFi) یا همون امور مالی غیرمتمرکز بشی. تو دیفای، میتونی وام بدی، وام بگیری، تو صرافی های غیرمتمرکز (DEX) معامله کنی یا تو استخرهای نقدینگی مشارکت کنی و پاداش بگیری.

یا مثلاً «NFT»ها (توکن های غیرقابل تعویض) که حسابی سروصدا کردن. می تونی تو این بازار فعال باشی، NFT بخری، بفروشی یا حتی خودت بسازی. این بخش از اکوسیستم اتریوم هنوز در حال رشده و پر از فرصت های جدیده. هرچند که باید حسابی اطلاعاتت رو به روز نگه داری و با احتیاط کامل وارد بشی.

چند تا نکته مهم و دوستانه برای شما

رفقا، دنیای ارزهای دیجیتال مثل یه اقیانوس پهناوره که هم پر از گنج های ارزشمنده و هم پر از طوفان های سهمگین. برای اینکه بتونی توش دوام بیاری و موفق بشی، چند تا نکته مهم هست که باید همیشه آویزه گوشت کنی:

• همیشه دنبال اطلاعات به روز باش: این بازار هر لحظه در حال تغییره. چیزی که امروز درسته، ممکنه فردا دیگه درست نباشه (مثلاً همین قضیه دستگاه ماین اتریوم). پس همیشه اخبار و اطلاعات رو از منابع معتبر دنبال کن.
• تحقیقات کافی قبل از هرگونه سرمایه گذاری (DYOR): هر وقت خواستی پولت رو تو چیزی سرمایه گذاری کنی، چه استیکینگ اتریوم باشه چه استخراج آلت کوین، اول حسابی تحقیق کن. کورکورانه عمل نکن.
• توجه به قوانین محلی و مصرف انرژی: حواست به قوانین کشور و منطقه ای که توش هستی باشه. مخصوصاً اگه میخوای بری سراغ استخراج ارزهای دیگه، بحث مصرف برق و مجاز بودن فعالیتت خیلی مهمه.
• مشاوره با متخصصان در صورت نیاز: اگه گیج شدی یا سوالی داشتی که پاسخش رو پیدا نکردی، حتماً با یه متخصص یا آدم باتجربه مشورت کن. شریک دزد و رفیق قافله نشو!

یادت باشه، دانش و آگاهی، بزرگترین سرمایه تو تو این بازاره. هرچی بیشتر بدونی، هوشمندانه تر تصمیم میگیری و کمتر متضرر میشی. پس وقت بذار، یاد بگیر و همیشه کنجکاو باش.

نتیجه گیری

خب، رسیدیم به آخر داستانمون در مورد دستگاه ماین اتریوم. دیدیم که این دستگاه ها دیگه برای استخراج اتریوم (ETH) کاربردی ندارن و اتریوم با رویداد «مرج» (The Merge) به «اثبات سهام» (PoS) مهاجرت کرده. این تغییر، یه انقلاب واقعی تو دنیای بلاک چین بود و راه رو برای آینده ای پایدارتر و مقیاس پذیرتر برای اتریوم باز کرد.

اما این به معنی پایان راه برای علاقه مندان به این حوزه نیست. فرصت های جدیدی مثل استیکینگ اتریوم، استخراج آلت کوین های دیگه با ریگ های GPU، و مشارکت تو پروژه های دیفای و NFT به وجود اومده که می تونی ازشون استفاده کنی. مهم اینه که همیشه اطلاعاتت رو به روز نگه داری، قبل از هر سرمایه گذاری حسابی تحقیق کنی و با چشم باز قدم برداری.

دنیای ارزهای دیجیتال، یه دنیای پرجنب و جوشه که هر لحظه ممکنه تغییرات بزرگی توش اتفاق بیفته. پس همیشه آماده باش و از فرصت ها استفاده کن، اما با احتیاط و آگاهی کامل. امیدوارم این مقاله حسابی به دردت خورده باشه و کمکت کنه تا تو این مسیر، هوشمندانه تر و با اطمینان بیشتری قدم برداری.