رئیس جمهور: در شورای عالی انقلاب فرهنگی باید به زبان مشترک برسیم

به گزارش خبرگزاری پیشتاز 

مسعود پزشکیان در جلسه بعدازظهر سه شنبه هشتم آبان ۱۴۰۳ شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: اگر قرار است اسنادی در این شورا تدوین و تصویب شود اما اجرا نشود کار بیهوده ای کرده ایم؛ وقتی هم زمان اهداف متعددی را دنبال کنیم به معنای آن است که هیچ کدام از این اهداف محقق نخواهد شد. به عنوان مثال وقتی شورای عالی انـقلاب فرهنگی سیاست هایی را در حوزه پزشکی به عنوان دستورالعمل تصویب و به نهادها و افراد ابلاغ می کند اما اساتید کارشناسان و مسئولان مربوطه در فرآیند تهیه آن نقشی نداشته اند و آن را قبول ندارند چه انتظاری داریم که اجرا شوند؟ افرادی که قرار است مجموعه ای از تصمیمات و سیاست ها را اجرا کنند باید درباره آنها قانع شده باشند.

رئیس جمهور با تأکید بر اینکه باید به زبان مشترک برسیم خاطر نشان کرد: پیشنهاد من این است که در طول این دوره از فعالیت شورا یک یا دو مسئله را در اولویت قرار دهیم و روی آن متمرکز شویم و از طریق ایجاد زبان مشترک و تفاهم در مسائل به راه حل برسیم.

پزشکیان در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه «من هم مانند سایر روسای جمهور قبل از خود مسئولیت با زمانی محدود دارم و روزی این صندلی را ترک خواهم کرد اما نظام هست و رو به جلو حرکت می کند» اظهار کرد: نباید کاری کنیم که سرمایه اجتماعی نظام کاهش یابد و اگر امروز این اتفاق افتاده باید محاسبه کنیم که چرا چنین شده است؟

رئیس جمهور با بیان اینکه وقتی صرفاً با دستور به دنبال حل مسائل هستیم اختلافات شروع می شود و وضع جامعه هم بدتر خواهد شد گفت: باید بتوانیم اهداف انقلاب و نظام و آنچه را که سیاست های کلی نظام تعیین کرده محقق کنیم و اگر در زمینه ای این اتفاق نیفتاده است باید بررسی شود که چرا به نتیجه نرسیده ایم. به نظر من یکی از علت های ناکامی ما در تحقق برخی اهداف این است که به جای گفتگو و رسیدن به نگاه مشترک با هم تقابل می کنیم.

پزشکیان با اشاره به برخی اطلاعات و آمارهای طرح شده در جلسه درباره نارسایی های فرهنگی گفت: ما هم از این اوضاع راضی نیستیم و من به عنوان یک مسلمان ناراحتم که چرا چنین شده است اما باید دست به دست هم دهیم و تلاش کنیم مشکلات حل شوند و بعد از یک سال ارزیابی کنیم که نتیجه تلاش هایمان چه بوده است و به کجا رسیده ایم.

رئیس جمهور افزود: من فکر می کنم که باید از آموزش وپرورش شروع کنیم و آنجا اصلاحاتی انجام دهیم که اوضاع فرهنگی بهتر شود اما در هر کدام از این اقدامات اگر با هم تلاش و هم افزایی نکنیم نمی توانیم مشکلات را حل کنیم. به نظر من با قشر دانش آموز و دانشجو می توان به راحتی گفتگو و آنها را اقناع کرد در حالی که با مواجهه و برخورد با دانشجویان اوضاع بدتر خواهد شد.