ملاقات با پسرک سوپراستار در ارتفاع ۲۸ هزار پایی 

فرهاد عشوندی: یکی از مسافران که برای درمانی پزشکی سرش را با گاردی بسته است و به دلیل سرما کلاه هودی اش را بر سر کشیده درست جلوی در اتوبوس روبرو می شود با پسر جوانی که کلاه بافتی را تا روی پیشانی کشیده و توی کلاه هودی اش خود را پنهان کرده.
نگاه ها به هم تلاقی می کند هر دو می خندند
می پرسد:خودتی؟
پاسخ می شنود: این طور به نظر می رسه…
این بار کمی خنده ها جدی تر است. اما گوشه ای از اتوبوس که کسی متوجه دیالوگ ها نشود. او یک خواننده و نوازنده است. تلنتی که در ۶ ماه گذشته که برای اولین بار پس از درخشش در برنامه احسان علی خانی به ستاره گیشه ها بدل شده است. 
کسی که درهمین سری از تورها تا حدود ۱۰۰ هزار نفر را به کنسرت هایش کشانده و حالا سوپر استار است. 

او در هواپیمایی دارد رو می گیرد که اقلا دو ملی پوش سال های اخیر تیم ملی فوتبال و پرسپولیس هم حاضر هستند و مردم خیلی ساده از کنارشان می گذرند. 
او از دلایلش برای این می گوید که ترجیحش بر عکس نگرفتن است. تنها چند دقیقه اما زمان لازم است تا نامش ولوله ای در میان حدود ۱۰۰ مسافر هواپیما ایجاد کند.
تنها چند روز پس از انتشار جدیدترین آهنگش «راه» که خودش قبل از انتشارش در کانال های ارتباطی اش با مخاطبانش گفته بود کاری دلی است و حال این روزهای دلش را بیان می کند و شاید خیلی از مخاطبانش با آن ارتباط نگیرند. از شانس بدش روبروی یک خبرنگار قرار گرفته که از او درباره این واکنش های منفی می پرسد. این یک گفت و گوی کاملا دوستانه است نه مصاحبه. او به همان نوشته قبل از انتشار آلبوم تاکید می کند. 

عرفان یکی از خواننده های جریان مستقل است. او که اگرچه دارد به دست اقبال به سمت مارکت جریان اصلی می رود اما خواننده کلاسیک پاپ نیست. عرفان یکی از جریان مستقل است. آنها که فیوژن می خوانند. هنر را به ما هو هنر می شناسند. 

برای همین است که در دل این گپ دوستانه نام هایی چون بابک خانقلی طاهر قریشی حیدو مجید سالاری و وصال علوی و… به میان می آید. 
جریانی که سخت اما با تمام وجود برای موسیقی تلاش می کنند و قابل احترام هستند. آنهایی که خیلی های شان مثل عرفان برای رسیدن به نقطه ای که ایستاده سال ها در رستورانی در اهواز زده و خوانده و این سال های سخت خودساختگی را هیچ گاه از یاد نمی برد. همان سادگی شهرستانی و ایلیاتی اقوام کوچ روی لر را دارد. شلوار بگی ورزشی هودی لش خسته و کلاهی که به جلو کشیده موهایی مجعد چیزی شبیه به سادگی کاراکتر محبوب آوازه خوان.

اما او کجا ایستاده؟ تنها ۵ دقیقه بعد مشخص می شود. در کابین ولوله ای به پا شده است. ۴ نفری که دور او نشسته اند با هم پچ پچ می کنند. مهماندار از راه می رسد و صدایش می کند تا به کاکپیت برود. در طول مسیر همه جوری نگاهش می کنند. پرواز روی باند قرار می گیرد و حالا به اوج رسیده. خلبان با مسافران صحبت می کند:«سلام ما الان در آسمان اصفهانیم و براتون بگم که هنرمند محبوب ما عرفان طهماسبی پیش ماست. آخر مسیر بمونید و کنارش عکس بگیرید. ما که کلی عکس یادگاری گرفتیم…»
پرواز در مهرآباد که می نشیند عرفان کلاه هایش را برداشته و حسابی با مسافران عکس می گیرد. او حالا یکی از آنهایی ست که دوستش دارند و این را در نگاه های خوشحال آنهایی که کنارش عکس می گیرند می شود لمس کرد.

از مهماندار هواپیما تا خلبان و مسافرانی از هر رنج سنی این حاصل اقبال است. شهرتی که او را امروز به اوج رسانده. این ستاره اقبال تا چه زمانی باقی می ماند؟

5757