چگونه آلزایمر بر توانایی تکلم بیماران تأثیر می گذارد؟

به گزارش پیشتاز بیماری آلزایمر از نام «آلوئیس آلزایمر» پزشکی که در سال ۱۹۰۶ میلادی متوجه تغییرات غیرطبیعی در بافت مغز یک بیمار متوفی شد نامگذاری شده است. آلزایمر نوعی زوال عقل است و بر توانایی های شناختی بیماران تاثیر می گذارد.

این بیماری پیشرونده است و عموماً در جمعیت های مسن دیده می شود. همچنین این بیماری به آرامی عملکردهای ذهنی را تحت تاثیر قرار می دهد و بر حافظه و مهارت های شناختی تأثیر می گذارد.

دو پروتئین «بتا آمیلوئید» و «تاو» برای مغز سمی می شوند و در نتیجه این به هم ریختگی نورون ها و پلاک های ساخته شده است که بر عملکرد طبیعی تأثیر می گذارد.

در یک مغز سالم میلیون ها نورون با هم کار می کنند تا فکر و عمل با هم ارتباط برقرار کنند. بتا آمیلوئید و تاو به سایر قسمت های مغز گسترش می یابد. نورون ها می میرند و مغز کوچک می شود.

معمولاً یکی از اولین مناطق آسیب دیده «هیپوکامپ» است که مسئول تشکیل خاطرات است. این شکل گیریِ خاطرات با درک معنایی مرتبط است و به افراد اجازه می دهد جملات را تمام کنند و کلمات را به چیزها مرتبط کنند.

با این حال هنگامی که مغز تحلیل می رود توانایی های پردازش تکلم مختل می شود.

این بیماری علائم زیادی ایجاد می کند که اختلال در گفتار یکی از آنهاست. چالش های گفتاری مرتبط با آلزایمر جدی هستند و اگر یک برنامه درمانی تخصصی دنبال نشود می توانند بدتر شوند و بر کیفیت کلی زندگی مبتلایان تأثیر بگذارند.

مراحل اولیه

در مراحل اولیه آلزایمر افراد در به خاطر آوردن کلمات یا یافتن واژگان مناسب برای به اشتراک گذاشتن آنچه می خواهند بگویند مشکل دارند.

در این مرحله غالباً تسلط کلامی از دست می رود. مبتلایان ممکن است لکنت زبان داشته باشند متوقف شوند یا به سختی جملات را به پایان برسانند.

از پرکننده های کلامی مانند «اوم» استفاده می کنند و گفتار کندتر می شود. مشکلات درک زبان رسمی نوشتاری و گفتاری نیز رخ می دهد.

در این مرحله علائم خفیف هستند. افراد جملاتی را می سازند و افکار خود را بیان می کنند اما نه با سرعت عادی که قبلا انجام می دادند.

مراحل متوسط

به گزارش «گریت اسپیچ» در مراحل متوسط ​​تا شدید علائم بسیار قابل توجه است. ممکن است فرد برای تشکیل جملات ساده یا درک مکالمات دچار مشکل شود.

لکنت زبان تکرار و استفاده از کلمات یا عبارات نادرست رایج است.

این حالت شرایط سختی را برای قربانیان این بیماری و خانواده هایشان ایجاد می کند.

مراحل شدید

در مراحل پایانی بیماری آلزایمر فرد ممکن است توانایی ایجاد افکار و گفتار منسجم را از دست بدهد. افراد اغلب عباراتی را که از دیگران می شنوند تکرار می کنند.

هنگامی که صحبت می کنند اغلب نامنسجم یا غیرمنطقی است. افراد آواز می خوانند غرغر می کنند یا کلماتی را می گویند که ربطی به موقعیت و گفتگو ندارند.

بیماری آلزایمر را می توان به دو زیر گروه خانوادگی و پراکنده تقسیم کرد. تنها پنج درصد از موارد ابتلا به آلزایمر خانوادگی و ارثی و ۹۵ درصد از ابتلاها پراکنده هستند که به دلیل عوامل خطرزای محیطی سبک زندگی و ژنتیکی است. در نتیجه موثرترین تاکتیک برای مقابله با آلزایمر پیشگیری و داشتن یک سبک زندگی سالم است.

برای افرادی که به هر دلیلی چه ژنتیکی و چه سبک زندگی ناسالم گرفتار این اختلال عصبی پیش رونده می شوند یک نکته قابل تامل و حیاتی در روند مدیریت بیماری وجود دارد و آن نقش بسیار مهم افرادی است که از این بیماران مراقبت می کنند. باید توجه داشت که خانواده ها و بستگان مبتلایان به زوال عقل و آلزایمر نیز با پیشرفت مرحله به مرحله ی این بیماری تحت تاثیر قرار می گیرند. افرادی که با این بیماران در تماس هستند علاوه بر رنج اینکه عزیزانشان هر روزه بخشی از توانایی های خود را از دست می دهند و نیاز به مراقبت دارند می بایست به این بیماران کمک کنند تا حد امکان کارکرد و توانایی های خودشان را حفظ کنند.

هزینه های بالای چکاپ های پزشکی و داروهای این بیماری که باید برای مبتلایان به آلزایمر تهیه کرد نیز از دیگر مشکلاتی است که خانواده های این بیماران دارند.

همچنین از آنجایی که ممکن است مراقبت کنندگان به دلیل اینکه این بیماری توانایی ها و ابعاد مختلف بیمار از جمله قدرت تصمیم گیری قدرت تکلم توانایی های شناختی و … را تحت تاثیر قرار می دهد دچار کلافگی و خستگی شده و برای تعامل با بیمار دچار مشکل شوند به همین دلیل توصیه می شود که مراقبت کنندگان از مبتلایان به آلزایمر و زوال عقل هم از همان ابتدای تشخیص این بیماری در بیمارشان تا مراحل بسیار پیشرفته آن نسبت به سلامت روان خود نیز مراقبت های لازم را انجام دهند زیرا وضعیت روانی و حالات مراقبت کنندگان می تواند بر وضعیت و حالات این بیماران تاثیر بگذارد.

پایان خبر پیشتاز