روزی که «عاد» خاک شد
قوم عاد بعد از نافرمانی طولانی مدت و پایان مهلت الهی، گرفتار خشم و غضب خداوند شدند و هفت شب و هشت روز باد سهمگینی بر آنان وزیدن گرفت و ریگ ها و شن های بیابان بر سر و روی شان پاشید و آنان را از پا درآورد و به جز عده ای اندک از مومنان به حضرت هود پیامبرشان، هیچ کس زنده نماند.
به گزارش پیشتاز، امروز 22 فروردین مصادف با اول شوال سالروز نزول عذاب الهی و نابود شدن قوم عاد به طرز بسیار فجیعی بود.
حدود 700 سال قبل از میلاد حضرت مسیح علیه السلام در سرزمین احقاف در جنوب عربستان قومی زندگی می کرد مشهور به قوم عاد. قوم عاد قبیله ای نیرومند بود که در منطقه ای بین یمن و عمان کنونی زندگی می کردند. آنان پس از قوم نوح زندگی کردند.
هزاران سال بعد از نابود شدن قوم عاد این روز روز عید فطر مسلمانان تعیین شد.
عادیان توانمند و با قدرت بودند و به این ویژگی هایشان می بالیدند؛ به همین دلیل به تدریج دچار کبر و غرور و ظلم شدند و این روحیه بین اعضای این قوم به خصوص بین طبقه ثروتمند و حاکم گسترش یافت و ظالمین و زورگویان به محرومان و مستضعفان ستم کردند. آنان به تدریج از توحید و خداپرستی روی برگرداندند و در فسق و فجور غوطه ور شدند.
خداوند متعال برای هدایت شان حضرت هود علیه السلام را از بین خودشان به پیامبری انتخاب کرد اما موعظه های او عمدتا بر آنان بی اثر بود. عادیان نه فقط هود بلکه همه پیامبران دیگری هم که برای هدایت شان فرستاده شده بودند را تکذیب کردند.
حضرت هود علیه السلام در میان قوم عاد، دعوت خود را چنین آغاز کرد: «ای قوم من! خدا را پرستش کنید؛ چرا که هیچ معبودی برای شما جز خدای یکتا نیست. شما در اعتقادی که به بت ها دارید در اشتباهید و نسبت دروغ به خدا می دهید.»
و قومش پاسخ دادند: «ای هود تو دلیلی برای ما نیاورده ای و ما خدایان خود را به خاطر حرف تو رها نخواهیم کرد و ما اصلا به تو ایمان نمی آوریم. ما فقط درباره تو می گوییم که بعضی از خدایان ما به تو زیان رسانده و عقلت را ربوده اند.»
خداوند در آیه 123 و 124 سوره هود می فرماید: «قوم عاد، رسولان خدا را تکذیب کردند، هنگامی که برادرشان هود علیه السلام آن ها را به تقوی و دوری از گناه فرا خواند.»
محدوده زندگی قوم عاد و ثمود و لوط و شعیب در عربستان سعودی
تلاش بی نتیجه هود
هود برای هدایت قومش تلاش فراوانی کرد و سختی ها و آزارهای فراوانی متحمل شد اما جز عده ای اندک، گفتارش را تصدیق و اندرزهایش را باور نکردند و در مقابل وی را از خود طرد کردند.
خداوند متعال در آیه 57 سوره هود با اشاره به اقدامات حضرت هود و اتمام حجت او با قومش، گفت: «شما اگر از توجیه روی برگردانید، من وظیفه ام را ایفا کردم، چون رسالتم این بود که پیام توحیدی خداوند را به طور مستدل با شما در میان بگذارم و نیز از این جهت که داعیه رسالت دارم، برای شما معجزه ای اقامه کنم.
کار من در هر دو مورد تمام شد، یعنی حجت بالغه حق را ایفا کردم و اگر شما بعد از تمامیت حجت برگردید، خداوند وسایل رفاهی را از شما گرفته، زمین را از لوث شما پاک خواهد کرد و عده ای دیگر را خلیفه و جانشین شما قرار خواهد داد و کاری هم از شما ساخته نیست تا مانع از بین رفتن خود یا جایگزین شدن دیگران شوید، زیرا همه چیز تحت حفاظت حق است و چیزی نیست که مستقل از خدا یا متمرد در برابر او باشد و شما چگونه می توانید در برابر اراده خدا بایستید و آسیبی به اراده حق برسانید؟»
قوم عاد به جای پذیرش موعظه های خیرخواهانه هود و ایمان به خدا و رها کردن جهالت و بت پرستی به تکذیب این پیامبر الهی پرداختند و هر روز مورد اذیت و آزارش قرار دادند تا این که ابر سیاهی بر آسمان شهر آشکار شد و کفار و بی خردان شان آن را نشانه بارانی نافع و سودمند خواندند ولی هود علیه السلام به آن ها گفت که این ابر، ابر رحمت نیست بلکه غضب و عذاب است.
نمونه کشف شده از آثار به جا مانده از قوم هود
ساعاتی نگذشت که راستی صحبت های هود آشکار شد و بادی بسیار شدید وزید. شدت این باد به حدی بود که اسباب و اثاثیه حتی چهارپایان قوم عاد را با نیروی اعجاب انگیزی از زمین بلند کرد و به نقاط دوردست برد.
وزیدن این باد هفت شب و هشت روز ادامه داشت و در این مدت طوفان شدید، ریگ ها و شن های بیابان را بر سر و روی مردم و خانه هایشان پاشید و آنان را از پا درآورد و به جز عده ای از مومنان به هود که به همراه وی در جای امنی پناه گرفته بودند، هیچ کس زنده نماند.
بعد از واقعه هولناک، حضرت هود و یارانش به سرزمینی به نام حضرموت هجرت و بقیه عمرشان را در آن سرزمین سپری کردند.
درباره تاریخ وقوع این حادثه عظیم مورخان اتفاق نظر دارند که در ماه شوال واقع شده است ولی در روز وقوع آن اختلاف نظرهایی دارند. برخی روز اول ماه شوال و عده ای دیگر سی ام این ماه را روز نزول عذاب الهی و نابودی قوم عاد می دانند.
آن هایی که به روز اول شوال اعتقاد دارند، هفته اول شوال را «بردالعجوز» نامیدند. علت این نامگذاری آن است که پیرزن عجوزی در این ایام به خانه ای که در زیر زمین داشت، پناه برد و از طوفان ریگ و شن در امان ماند تا این که در روز ششم، طوفان به خانه وی در زیر زمین نیز سرایت و او را هم هلاک کرد.
منابع:
سوره هود(11)، آیه 50
وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ص 84
سیره پیامبران در قرآن، صص 396 و 397
قصه های قرآن، سید محمد صحفی، ص 49
پایان خبر پیشتاز
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "روزی که «عاد» خاک شد" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "روزی که «عاد» خاک شد"، کلیک کنید.
