نقدر و برسی

دوربین بدون آینه کانن EOS M6 Mark II با لنز 45-15 IS STM

مرور

دوربین بدون آینه Canon EOS M6 Mark II با لنز 45-15 IS STM

دوربین بدون آینه Canon EOS M6 mark II از سنسور جدید 32.5 مگاپیکسلی APS-C CMOS استفاده می کند. علاوه بر این، این سنسور از طراحی اختصاصی سیستم Dual Pixel Canon استفاده می کند که در آن هر پیکسل در واقع دو نیم پیکسل است، یکی برای دریافت اطلاعات از سمت چپ لنز و دیگری برای ضبط از سمت راست. این طرح تقسیم بندی را می توان برای تخمین هر گونه جدایی بین تصاویر چپ و راست استفاده کرد و به دوربین اجازه می دهد تا عمق صحنه را دقیقاً مانند دید دوچشمی انسان تخمین بزند.

این اساساً به این معنی است که هر پیکسل به‌طور جداگانه به سیستم فوکوس خودکار دوربین کمک می‌کند تا سوژه را با دقت و سرعت بیشتری پیدا کند و از اعوجاج نواری که گاهی در سایر سیستم‌های فوکوس خودکار تشخیص فاز رخ می‌دهد، رنج نمی‌برد.

این دوربین می تواند با حداکثر سرعت 14 فریم بر ثانیه یا 30 فریم بر ثانیه به صورت پیوسته عکاسی کند. البته برای رسیدن به این سرعت باید مقداری برش در تصویر خود را تحمل کنید. نگاه اولیه من به شاتر الکترونیکی سرعتی در حدود 1/22 ثانیه (46 میلی ثانیه) را نشان می دهد، بنابراین اگر بتوانید از حالت شاتر الکترونیکی برای گرفتن سوژه های متحرک یخ زده استفاده کنید، می توانید انتظارات زیادی از شاتر الکترونیکی داشته باشید.
اکثر حالت های فوکوس خودکار در سنسور جدید، منطقه را به 143 نقطه تقسیم می کنند، اما اگر به صورت دستی یک نقطه را انتخاب کنید، 5481 موقعیت برای انتخاب وجود دارد.

EOS M6 II Canon دارای قابلیت‌های فوکوس خودکار ردیابی چشم است که برای اولین بار در دوربین‌های بدون آینه EOS RP و Eos R دیده شد، تجربه گذشته به ما می‌گوید که اگرچه این سنسور برای ردیابی سریع یا مداوم روی سوژه بهترین نیست، اما می‌توانید به آن اعتماد کنید. در بیشتر موقعیت ها، زیرا فقط سعی می کند روی چشمان سوژه شما تمرکز کند. همچنین می تواند تا حدودی مستعد پریدن از چهره به چهره در یک صحنه شلوغ باشد.

همچنین در صورت وجود بیش از یک نفر در عکس، در صورت نیاز به تعریف یا تغییر اجسام، باز هم می توان گفت که عملکرد آن نسبتا قابل قبول است، اما سنسورهای بهتری در بازار وجود دارد.
ممکن است فکر کنید با یکی از بهترین سیستم‌های فوکوس خودکار تشخیص چشم در بازار روبرو نیستید، به این معنی که با یک سیستم خوب سر و کار ندارید. اما در واقع این هم درست نیست، بیشتر اوقات می توان به دوربین و عملکرد خودکار آن اعتماد کرد، اما آزاردهنده است که گاهی اوقات می تواند از یک شی به جسم دیگر بپرد و مجبور شوید دوباره همه چیز را به صورت دستی مدیریت کنید.