گرمایش جهانی واقعی است یا یک دروغ بزرگ؟

به گزارش پیشتاز، تعداد بطرز عجیب زیادی از افراد همچنان تاثیر تغییرات اقلیمی را کم اهمیت می دانند یا این مساله را که این تغییرات عمدتا نتیجه فعالیت های انسان است، انکار می کنند. اما چرا؟ یک فرضیه این است که این تصورات نادرست ریشه در نوعی خودفریبی دارد به این معنا اگر مردم باور نداشته باشند که اوضاع واقعاً بد خواهد شد، به سادگی با کوتاهی خود در زمینه اقلیم کنار می آیند.

بر اساس گزارش ایرنا، پروفسور «فلوریان زیمرمان» اقتصاددان در دانشگاه بن و مدیر تحقیقات در موسسه IZA می گوید: ما به این فرایند فکری «استدلال دارای انگیزه» می گوییم.

استدلال دارای انگیزه به ما کمک می کند تا رفتار خود را توجیه کنیم. برای نمونه، کسی که در سال چندین بار آخر هفته ها با هواپیما به سفر می رود، با این بهانه خودش را توجیه می کند که بدون او هم هواپیما به هر حال پرواز خواهد کرد یا اینکه یک پرواز کمتر یا بیشتر تفاوتی نخواهد داشت یا حتی اینکه کسی وجود تغییرات اقلیمی ناشی از اقدامات انسان را ثابت نکرده است. همه اینها نمونه هایی از استدلال دارای انگیزه است؛ دستکاری در حقایق تا زمانی که به ما اجازه دهد تصویر مثبتی از خود را حفظ کنیم و در عین حال به رفتار زیان بار خود هم ادامه دهیم.

خودفریبی برای حفظ تصویر مثبت از خود

اما این نوع خودفریبی چه نقشی در نحوه تفکر مردم درباره تغییرات آب و هوایی ایفا می کند؟ در گذشته، شواهد و مدارک علمی اندکی برای پاسخ به این سوال یافت شده است. این مطالعه تازه اکنون این شکاف دانشی را پر کرده و نتایج غیرمنتظره ای به همراه داشته است. زیمرمان و «لاسه اشتوتزر» همکار او با استفاده از یک نمونه آماری متشکل از 4 هزار فرد بزرگسال در آمریکا یک رشته آزمایش های آنلاین انجام دادند.

در مرکز این آزمایش ها یک هدیه به ارزش 20 دلار قرار داشت. مشارکت کنندگان بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. اعضای گروه اول قادر بودند 20 دلار را بین دو سازمان تقسیم کنند که هر دوی آنها متعهد به مبارزه با تغییرات اقلیمی بودند. از سوی دیگر، افراد گروه دوم می توانستند تصمیم بگیرند که 20 دلار را برای خود نگاه دارند و در این صورت واقعا در پایان پول را دریافت می کردند.

زیمرمان گفت: هر کسی که می خواست این پول اهدایی را برای خود نگاه دارد لازم بود که این کار را برای خودش توجیه کند. یک راه برای این کار این است که وجود تغییرات اقلیم را انکار کند.

چنانکه مشخص شد نزدیک به نیمی از افراد در گروه دوم تصمیم گرفتند پول را نگاه دارند. محققان اکنون می خواستند بدانند این افراد با نگاه به گذشته (retrospectively ) نیز با انکار تغییرات اقلیمی تصمیم خود را توجیه می کنند یا نه. بنابراین بدون «استدلال دارای انگیزه» آنها باید رفتار مشابهی در خصوص گرمایش جهانی داشته باشند. اما اگر کسانی که پول را برای خودشان نگاه داشتند اقدامات خود را از طریق خودفریبی توجیه کردند در این صورت گروه آنها باید تردید بیشتری در خصوص تغییرات اقلیمی داشته باشد.

زیمرمان گفت: با این حال ما هیچ نشانه ای از این تاثیر مشاهده نکردیم.

انکار تغییرات اقلیمی: نشانه ای از هویت فرد؟

این یافته همچنین در دو آزمایش دیگر نیز مشخص شد. زیمرمان در این خصوص گفت: به بیان دیگر، مطالعه ما هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه برداشت های نادرست گسترده درباره تغییرات اقلیمی به علت این نوع خودفریبی است، ارایه نداد. در حد ظاهر، این خبر خوبی برای سیاست گذاران است؛ زیرا این نتایج ممکن است به این معنی باشد که صرفا با ارایه اطلاعات جامع، امکان اصلاح تصورات نادرست درباره تغییرات اقلیمی یجود دارد. اما اگر مردم واقعیت را تحریف می کنند در این صورت چنین رویکردی (ارایه اطلاعات) نتیجه ای ندارد.

با این حال زیمرمان خواستار احتیاط شد و تصریح کرد «داده های ما نشانه هایی از نوعی از استدلال دارای انگیزه را افشا می کند بخصوص اینکه انکار وجود گرمایش جهانی ناشی از اقدامات بشر بخشی از هویت سیاسی گروه های خاصی از مردم را تشکیل می دهد. به بیان دیگر برخی از مردم ممکن است تا حدودی خود را با این حقیقت تعریف کنند که به تغییرات اقلیمی باور ندارند. تا جایی که به آنها مربوط است، این عقیده موجب می شود آنها از سایر گروه های سیاسی متمایز شوند و از این رو احتمالا اهمیتی نمی دهند محققان درباره این موضوع چه می گویند.

5858