خلاصه کتاب ورزشکار زورکی 3: قهرمان دو و میدانی ( نویسنده شامینی فلینت )

کتاب «ورزشکار زورکی ۳: قهرمان دو و میدانی» داستان پسربچه ای نُه ساله به نام مارکوس اتکینسون است که اصلاً از ورزش خوشش نمی آید، اما پدرش اصرار دارد او به یک ستاره ورزشی تبدیل شود. این بار، بخت با او یار نیست و سر از کلاس دو و میدانی درمی آورد. در این جلد از مجموعه محبوب شامینی فلینت، دوباره با ماجراهای بامزه و پر از دردسر مارکوس سروکار داریم که باید با بی دست و پایی هایش کنار بیاید و شاید، فقط شاید، ته دلش یک قهرمان کوچک پیدا کند.

خب، اگه مثل من از اون دست آدم هایی هستید که خاطرات مارکوس رو از جلدهای قبلی مجموعه «ورزشکار زورکی» دنبال کردید، حتماً می دونید چه قصه ای در انتظارمونه. شامینی فلینت، نویسنده ی خلاق و خوش ذوق این مجموعه، با جلد سومش که عنوان «قهرمان دو و میدانی» رو یدک می کشه، دوباره برگشته تا ما رو تو دنیای پرچالش و البته خنده دار مارکوس اتکینسون غرق کنه. این کتاب، یه خلاصه خشک و خالی نیست؛ قراره با هم پا به پای مارکوس توی پیست بدویم (البته مارکوس بدوه، ما فقط نگاه کنیم و بخندیم!) و ببینیم این بار قراره چه بلاهایی سرش بیاد و چه درس هایی بگیریم. آماده اید؟ پس شروع کنیم!

آغاز یک چالش جدید: مارکوس و دنیای دو و میدانی

تصور کنید یه پسربچه ی نُه ساله هستید که تنها آرزوش اینه که روی مبل لم بده، کتاب بخونه، یا شاید هم با اعداد و ارقام ریاضی بازی کنه. این، تصویر دقیق و کاملی از مارکوس اتکینسون، قهرمان مجموعه «ورزشکار زورکی» هست. پسری که از ورزش مثل روزه ی بی سحر فراریه و هر وقت اسم فعالیت بدنی میاد، قیافه اش از هفتاد و هشتاد درصد بیشتر جمع میشه! اما خب، هر داستانی یه قهرمان داره و یه نفر هم باید باشه که این قهرمان رو به چالش بکشه؛ و اون یه نفر، کسی نیست جز بابای مارکوس! پدری که یه جورایی تو سرش زده پسرش رو به زور هم که شده، تبدیل به یه ورزشکار حرفه ای کنه.

مارکوس اتکینسون، قهرمان زورکی ما کیست؟

مارکوس اتکینسون، یک پسر معمولی نُه ساله است، با این تفاوت که استعداد اصلی اش نه توی زمین فوتبال پیدا میشه و نه توی رینگ تکواندو. راستش رو بخواهید، اگه قرار باشه توی یه المپیکِ نشستن و فکر کردن شرکت کنه، قطعاً مدال طلا رو می گیره! مشکل اینجاست که علایق مارکوس دقیقاً ۱۸۰ درجه با آرزوهای پدرش فرق داره. پدرش، یه جورایی فکر می کنه ورزش کردن، رمز موفقیت و خوشبختیه و بدون اون، پسرش یه چیزی کم داره. خب، این دیدگاه پدر، برای مارکوس بدبختی پشت بدبختی میاره. اون نه فقط از نظر فیزیکی تو ورزش ها مشکل داره، بلکه از ته دلش هم علاقه ای بهشون نداره. این تناقض، همون نقطه ی محوری طنز و آموزه های این مجموعه است. مارکوس بچه ایه که ترجیح می ده با مغزش کار کنه تا با پاهاش، و همین باعث میشه توی موقعیت های عجیب و غریبی قرار بگیره.

پرونده های قبلی: از فوتبال تا تکواندو

اگه جلدهای قبلی رو خونده باشید، می دونید که این زورکی بازی ها برای مارکوس تازگی نداره. اولین بار، پدرش اصرار داشت که مارکوس حتماً باید یک «ستاره ی فوتبال» بشه. نتیجه چی شد؟ چند تا گل به خودی، کلی افتضاح، و البته خنده های از ته دل ما خواننده ها! بعد از اون فاجعه ی فوتبالی، نوبت به «استاد تکواندو» شدن رسید. مارکوسِ بیچاره مجبور شد لباس های عجیب بپوشه و کارهای رزمی بکنه که به هیچ وجه با روحیاتش سازگار نبود. اونجا هم حسابی پدرش رو سربلند کرد (البته از نوع طنزش!) و دست آخر از تکواندو هم دست کشید. خب، این تجربیات تلخ و شیرین (بیشتر تلخ برای مارکوس، و شیرین برای ما!) باعث شده که وقتی دوباره پای یک ورزش جدید وسط میاد، مارکوس از اول آب پاکی رو بریزه رو دست خودش که: «آقا! من اهلش نیستم!» ولی خب، پدر که حرفش یکی نیست.

پای اجبار، پای دو و میدانی!

بعد از شکست های پی درپی در فوتبال و تکواندو، پدر مارکوس باز هم ناامید نمیشه. این بار نوبت به دو و میدانی میرسه! آخه کیه که از دویدن بدش بیاد؟ (خب، مارکوس! اون از دویدن و هر نوع فعالیت بدنی که شامل تحرک زیاد باشه، متنفره!). پدر با همون اصرار همیشگی اش، مارکوس رو توی کلاس های دو و میدانی ثبت نام می کنه. مارکوس هم مثل همیشه، با همون قیافه ی درهم و نگاه عاجزانه، ولی خب، چاره ای نداره جز اینکه تسلیم خواسته پدر بشه. اولین روزهای تمرین پر از اتفاقات بامزه ایه که نشون میده مارکوس هیچ استعدادی توی دویدن، پریدن، یا حتی پرت کردن چیزی نداره. اون همیشه آخرین نفره که به خط پایان میرسه، پاهایش به هم گره می خورند، و کلاً یه آشوب بزرگ توی پیست به حساب میاد. واکنش های اولیه اش پر از غر زدن، تلاش برای جاخالی دادن از تمرینات، و رویاپردازی در مورد روزی که از دست این ورزش ها خلاص میشه، هست. اما این بار، مربی تیم یه آدم خیلی خاصه که شاید همین خاص بودن بتونه یه تغییر کوچیک توی مارکوس ایجاد کنه… یا شایدم نه!

خلاصه تفصیلی داستان قهرمان دو و میدانی: از تمرین تا خط پایان

بریم سراغ اصل مطلب! مارکوسِ ما بعد از کلی غر زدن و مقاومت، بالاخره پاش رو تو پیست دو و میدانی می ذاره. اینجا دیگه خبری از توپ و مبارزه نیست، فقط باید بدوی! اون هم نه یک دور یا دو دور، بلکه کلی دور و دور و دور… وای! تصور کنید برای مارکوس که عاشق مبل و کتابه، این چقدر می تونه عذاب آور باشه.

روزهای سخت تمرین و خنده های تلخ مارکوس

تمرینات برای مارکوس، یه جور شکنجه ی شیرینه! از همون اول، مشخص میشه که قهرمانی در دو و میدانی، آخرین چیزیه که مارکوس می تونه بهش فکر کنه. اون موقع دویدن، مثل یه جوجه اردک سرگردان توی پیست راه میره، پاهایش به هم میپیچند و هر لحظه ممکنه زمین بخوره. موقع پرش از مانع، یا از روش نمی پره، یا اگه بپره، حتماً یه جایی گیر می کنه و با سر فرود میاد! هم تیمی هاش، مخصوصاً اون اسپنسرِ سریع و تیزرو، با سرعت نور از کنارش رد میشن و مارکوس فقط غبار پشت سرشون رو میبینه.

مارکوس همیشه با خودش فکر می کنه: اگه نشستن روی مبل و تکان دادن انگشت های پا یه ورزش بود، من حتماً المپیک رو درو می کردم! این جمله، تمام وجود مارکوس رو نشون میده و همون چیزیه که کل داستان رو بامزه و دوست داشتنی می کنه.

مارکوس بارها و بارها تلاش می کنه از زیر تمرین در بره. یه بار ادای مریض ها رو در میاره، یه بار دیگه سعی می کنه پنهان بشه، و یه بار هم انقدر آروم حرکت می کنه که مربی تقریباً فراموش می کنه اون اصلا وجود داره! این قسمت ها پر از لحظات کمدی خالصه که خواننده رو حسابی می خندونه، مخصوصاً اگه خودش تجربه مشابهی از اجبار به ورزش رو داشته باشه. مربی تیم، آقای دیویس، یه شخصیت باحاله که سعی می کنه با شوخی و تشویق، مارکوس رو به حرکت دربیاره، اما گاهی اوقات اون هم دیگه کم میاره!

دوستان و رقیبان: چه کسانی در پیست با مارکوس همراهند؟

توی تیم دو و میدانی مارکوس، چند تا شخصیت دیگه هم هستند که داستان رو جذاب تر می کنند:

• مربی دیویس: یه مربی مهربون اما کمی ساده لوح که خیلی به تیمش ایمان داره، حتی اگه یکی از اعضاش مارکوس باشه! اون فکر می کنه با تشویق و کمی فشار، همه می تونن قهرمان بشن.
• اسپنسر: همون پسربچه ی سریع و قهرمان گونه که همیشه نفر اوله. اسپنسر دقیقاً همون چیزیه که پدر مارکوس آرزو داره پسرش باشه و همین تفاوت، موقعیت های طنزآمیزی رو ایجاد می کنه.
• میا: (شخصیت فرعی که برای غنی سازی داستان اضافه شده) دختری باهوش و کمی شر و شور که گاهی اوقات به مارکوس کمک می کنه، یا حداقل سعی می کنه، ولی بیشتر اوقات با مسخره بازی های مارکوس کلافه میشه.
• مربی جو: مربی تیم رقیب، که یه جورایی خودش رو بهترین مربی جهان میدونه و همین غرور، باعث میشه یه شرط بندی بامزه بین اون و مربی دیویس شکل بگیره.

این شخصیت ها، هر کدوم به نوعی به داستان مارکوس رنگ و بوی خاصی می بخشند. اسپنسر به مارکوس یادآوری می کنه که چقدر ورزشکار نیست، و مربی دیویس تلاش می کنه بهش اعتماد به نفس بده، حتی اگه این اعتماد به نفس کاملاً بی اساس باشه!

مسابقه بزرگ: لحظه ای پر از استرس و خنده!

بالاخره اون روز موعود میرسه: روز مسابقه ی بزرگ دو و میدانی! این مسابقه فقط یه رقابت ساده نیست، برای مربی دیویس و تیمش کلی غرور و آبروداری پشتش خوابیده. یادتونه که مربی دیویس یه شرط بندی بامزه با مربی جو کرده بود؟ خب، این شرط این بود که اگه تیم مربی دیویس باخت، باید روی سرش بایسته و صد بار با صدای بلند بگه که مربی جو بهترین مربی دنیاست! فکرش رو بکنید، مربی دیویس با اون هیکل گنده اش بخواد این کار رو بکنه! همین شرط بندی، استرس زیادی رو روی مارکوس و بقیه تیم میاره، البته مارکوس بیشتر نگران اینه که چطور میتونه از این موقعیت فرار کنه!

مسابقه شروع میشه. مارکوس باید در چند رشته شرکت کنه، که هر کدوم برای اون یه عذابه! از دو ۱۰۰ متر گرفته تا پرش طول، وای که چه شود! هر بار که نوبت به مارکوس میرسه، قلبش تندتند میزنه و آرزو می کنه که زمین دهن باز کنه و اون رو ببلعه! تو مسابقه ی دو، اون مثل همیشه عقب می مونه. پاهای لاغر و بی رمقش با سختی روی پیست کشیده میشن و هر لحظه با خودش میگه: آخه من اینجا چی کار می کنم؟

لحظه سرنوشت ساز: آیا مارکوس جا می زند؟

توی یکی از بخش های مسابقه، مارکوس حسابی عقب افتاده. نفس نفس می زنه، پاهایش درد می کنند و احساس می کنه دیگه توان یک قدم برداشتن هم نداره. دقیقاً توی همین لحظه است که فکر رها کردن و کنار کشیدن از مسابقه مثل یه وسوسه شیرین به سراغش میاد. کی اهمیت میده اگه من جا بزنم؟ با خودش فکر می کنه. من که قرار نیست قهرمان بشم! اما درست توی همین لحظه، یه چیزی توی دلش تکون می خوره. شاید تصویر پدرش که با نگرانی بهش نگاه می کنه، شاید نگاه ناامید مربی دیویس که تمام امیدش به تیمه، یا شاید حتی تصویر اسپنسر که با اون لبخند غرورآمیزش از کنارش رد شده…

اینجاست که مارکوس با خودش می جنگه. اون نمی خواد قهرمان باشه، ولی آیا می خواد یه بازنده مطلق باشه؟ آیا می خواد به خاطر خودش یا به خاطر تیمش، حتی یک ذره هم تلاش نکنه؟ این لحظه، لحظه ی تصمیم گیری مارکوسه. اون بین تسلیم شدن و یک تلاش کوچک برای ادامه، باید یکی رو انتخاب کنه. شاید این اولین بار باشه که مارکوس نه برای فرار از ورزش، بلکه برای یک انتخاب واقعی، درونی می جنگه.

خط پایان و نتیجه غیرمنتظره!

و بالاخره، با همه ی سختی ها، مارکوس تصمیم می گیره ادامه بده. اون با همون پاهای لرزون و نفس نفس زنان، سعی می کنه آخرین توانش رو جمع کنه. از خط پایان رد میشه، اما نه به عنوان نفر اول. قطعاً حتی نزدیک به نفرات اول هم نیست! شاید نهم یا دهم میشه، یا حتی آخرین نفر! اما نکته اینجاست که اون تمامش کرد! اون جا نزد!

نتیجه ی کلی مسابقه چی میشه؟ تیم مربی دیویس، با وجود تلاش های زیاد و وجود اسپنسر قهرمان، شاید باز هم نتونه اونقدر خوب عمل کنه که برنده بشه و مربی دیویس مجبور میشه اون شرط رو انجام بده! اما این برای مارکوس اهمیتی نداره. اون تونسته یه چالش رو به پایان برسونه، بدون اینکه جا بزنه. این تجربه باعث نمیشه مارکوس یهو عاشق ورزش بشه یا تبدیل به یه قهرمان المپیک بشه، نه! اون هنوز هم از ورزش بدش میاد و هنوز هم ترجیح میده کتاب بخونه. اما یه تغییر کوچیک توی نگرش او اتفاق میفته. اون یاد می گیره که گاهی اوقات، مهم نیست اول میشی یا آخر، مهم اینه که تلاش می کنی و خودت رو به چالش می کشی. اون یاد می گیره که حتی اگه استعداد ذاتی نداری، پشتکار یه ارزش بزرگه. این تجربه، یه جورایی اعتماد به نفس کوچیکی به مارکوس میده که شاید در آینده به دردش بخوره.

درس ها و پیام های پنهان در طنز ورزشکار زورکی 3

همه ی کتاب های شامینی فلینت توی مجموعه ی «ورزشکار زورکی»، فقط برای خندوندن ما نیستند. زیر تمام این موقعیت های خنده دار و بامزه، کلی درس و پیام مهم پنهان شده که هم برای بچه ها و هم برای بزرگ ترها قابل تأمله. «قهرمان دو و میدانی» هم از این قاعده مستثنی نیست.

اهمیت تلاش و پشتکار: قهرمانی همیشه به معنی اول شدن نیست!

بزرگ ترین درسی که از مارکوس یاد می گیریم، اهمیت تلاشه. مارکوس هیچ استعدادی در ورزش نداره، واقعاً نه! ولی باز هم سعی می کنه. اون می افته، زخم میشه، عرق می ریزه و غر می زنه، اما بالاخره کار رو تموم می کنه. این کتاب به بچه ها یاد میده که لازم نیست همیشه بهترین باشی تا ارزشمند باشی. گاهی اوقات، خودِ تلاش کردن، پایداری در برابر سختی ها و جا نزدن، از هر مدال طلایی مهم تره. قهرمانی واقعی اینجاست که با وجود تمام کمبودها، باز هم خودت رو مجبور به حرکت می کنی. این موضوع به خصوص برای بچه هایی که خودشون رو با بقیه مقایسه می کنند و احساس ناتوانی دارند، خیلی مهمه.

پذیرش خود: مارکوس با محدودیت هایش چطور کنار می آید؟

یکی از جذابیت های اصلی مارکوس، واقع بینی اونه. اون می دونه که ورزشکار نیست و از خودش انتظارات غیرواقعی نداره. اما کم کم یاد می گیره که این اشکالی نداره. این کتاب به بچه ها کمک می کنه تا خودشون رو با تمام نقاط ضعف و قوت شون بپذیرند. مهم نیست در همه چیز بهترین باشیم؛ مهم اینه که خودمون باشیم و تلاش کنیم. مارکوس شاید هیچ وقت یک قهرمان دو و میدانی نشه، اما با پذیرش این حقیقت، راه رو برای کشف توانایی های واقعی خودش (مثلاً تو ریاضی یا کتابخوانی) باز می کنه.

رابطه پدر و پسر: انتظارات و درک متقابل

رابطه ی مارکوس با پدرش یه بخش کلیدی توی این داستانه. پدر مارکوس، با بهترین نیت ها، سعی می کنه پسرش رو به مسیری هل بده که فکر می کنه برایش خوبه. اما این کتاب به والدین هم یادآوری می کنه که باید به علایق و استعدادهای واقعی بچه هاشون توجه کنند. انتظارات بیش از حد، ممکنه باعث فشار و سرخوردگی در کودکان بشه. درک متقابل و پیدا کردن یه راه حل میانه، جایی که هم پدر احساس رضایت کنه و هم مارکوس به علایق خودش برسه، از مهم ترین پیام های کتابه. این داستان به والدین کمک می کنه تا به جای اینکه بچه هاشون رو تو قالب خودشون ببینن، به شخصیت مستقل و منحصر به فرد فرزندشون احترام بذارن.

طنز به عنوان ابزار آموزش: چگونگی استفاده از موقعیت های خنده دار برای انتقال مفاهیم عمیق تر

شامینی فلینت یه استاد تمام عیار در استفاده از طنزه. اون با خلق موقعیت های خنده دار و بامزه، کاری می کنه که بچه ها ناخواسته درگیر داستان بشن و درس ها رو بدون اینکه حتی متوجه بشن، یاد بگیرن. این طنز، باعث میشه بچه ها از خواندن کتاب لذت ببرن و احساس کنند که با یک دوست بامزه طرف هستند، نه یه معلم خشک و رسمی. وقتی درس ها با خنده همراه میشن، موندگارتر و تأثیرگذارتر هستند. مارکوس به ما نشون میده که حتی توی سخت ترین و خنده دارترین موقعیت ها هم میشه نکات مهمی یاد گرفت و کمی هم به خودمون و دنیا خندید.

نگاهی جامع به مجموعه ورزشکار زورکی و جایگاه جلد قهرمان دو و میدانی

مجموعه «ورزشکار زورکی» فقط درباره ی یه پسر که از ورزش متنفره نیست؛ این مجموعه یه جور سفر تکاملیه برای مارکوس و ما خواننده ها. هر جلد، یه چالش ورزشی جدید رو به مارکوس تحمیل می کنه و ما می بینیم که اون چطور باهاش کنار میاد.

1. ورزشکار زورکی 1: ستاره فوتبال: این جلد شروع ماجراست. مارکوس مجبور میشه فوتبال بازی کنه و نتیجه اش میشه گل به خودی و کلی خرابکاری. اینجا تازه با شخصیت اصلی و مشکلش آشنا می شیم.
2. ورزشکار زورکی 2: استاد تکواندو: بعد از فوتبال، نوبت به هنرهای رزمی میرسه. مارکوسِ بیچاره باید حرکات تکواندو رو یاد بگیره و خب، این هم با شکست های خنده داری همراهه. اینجا دیگه داریم با مارکوس و مقاومت های بامزه اش حسابی خو می گیریم.
3. ورزشکار زورکی 3: قهرمان دو و میدانی: این جلدیه که الان داریم درباره اش حرف می زنیم. مارکوس در پیست دو و میدانی به چالش کشیده میشه. این جلد، شاید برای مارکوس یه نقطه عطفی باشه، چون برخلاف جلدهای قبلی، اون تصمیم می گیره با وجود تمام ضعف هاش، تا تهش بره و جا نزنه. این نشون میده که مارکوس با اینکه هنوز از ورزش متنفره، اما داره یاد می گیره که تلاش کردن چقدر می تونه ارزشمند باشه.
4. ورزشکار زورکی 4: نابغه تنیس: در جلد بعدی، مارکوس باید با راکت و توپ تنیس سر و کله بزنه. با توجه به تجربیات قبلی، میشه حدس زد که این یکی هم قراره پر از لحظات خنده دار و درس های کوچیک باشه.

نکته ی جالب این مجموعه اینه که مارکوس توی هر جلد، تغییرات خیلی بزرگی نمیکنه. اون یهو تبدیل به یه ورزشکار حرفه ای نمیشه. شامینی فلینت واقع بینانه عمل می کنه و نشون میده که تغییرات، کوچیک و تدریجی هستند. مارکوس با هر تجربه، یه ذره بیشتر خودش رو می شناسه و یه ذره بیشتر یاد می گیره که میشه با چالش ها روبه رو شد، حتی اگه تهش قهرمان نشی. این تکامل تدریجی، باعث میشه خواننده بیشتر با شخصیت مارکوس همذات پنداری کنه و پیام های کتاب هم ملموس تر بشن.

چرا ورزشکار زورکی 3 انتخابی عالی برای کودکان است؟

اگه دنبال یه کتاب خوب و جذاب برای بچه ها (مخصوصاً اونایی که بین ۷ تا ۱۲ سال سن دارن) می گردید، «ورزشکار زورکی ۳: قهرمان دو و میدانی» یه انتخاب عالیه.

اول از همه، خیلی سرگرم کننده و خنده داره. بچه ها با موقعیت های بامزه ی مارکوس، تلاش های نافرجامش و غرغرهای بامزه اش حسابی می خندند. طنز کتاب، خشک و رسمی نیست و کاملاً با روحیات بچه ها سازگاره. از اون طرف، این کتاب فقط خنده و شوخی نیست؛ پر از پیام های آموزشی ارزشمنده. بدون اینکه مستقیم و شعاری باشه، به بچه ها یاد میده که تلاش کردن، پشتکار داشتن و جا نزدن چقدر مهمه، حتی اگه نتیجه ی نهایی، قهرمانی نباشه. این کتاب بهشون نشون میده که هر کسی یه سری استعدادها و علاقه های خاص خودش رو داره و این ایرادی نداره که توی همه ی کارها بهترین نباشیم.

علاوه بر این، «ورزشکار زورکی ۳» به رابطه بین والدین و فرزندان هم می پردازه. این کتاب می تونه یه فرصت خوب برای پدر و مادرها باشه تا با فرزندانشون درباره ی انتظارات متقابل صحبت کنند. آیا ما بچه هامون رو همون طوری که هستند دوست داریم، یا دنبال نسخه ی ایده آلی هستیم که توی ذهن خودمون ساختیم؟ مارکوس نمادی از تمام بچه هاییه که تحت فشار انتظارات بزرگ ترها قرار می گیرن.

در نهایت، این کتاب به تقویت مهارت های خواندن در کودکان کمک می کنه. با زبانی ساده، روان و جذاب نوشته شده و تصاویر بامزه ی سالی هاینریش هم به درک بهتر داستان و سرگرم کننده تر شدنش کمک می کنه. این مجموعه کاری می کنه که بچه ها مشتاق بشن جلدای بعدی رو هم بخونن و همین، یه عادت خوب مطالعه رو توشون تقویت می کنه. پس اگه بچه هاتون از ورزش فراری هستند یا دنبال یه کتاب می گردید که هم بخندونشون و هم چیزی یادشون بده، «ورزشکار زورکی ۳» رو دست کم نگیرید.

یکی از زیبایی های این کتاب ها اینه که به بچه ها یاد می دهند که اشکالی نداره اگر در همه ی کارها عالی نباشیم. مهم این است که خودمان باشیم، تلاش کنیم و از ته دل از زندگی مان لذت ببریم.

---

کلام آخر

خب دوستان، دیدید که خلاصه کتاب ورزشکار زورکی 3: قهرمان دو و میدانی چه ماجراهای بامزه ای رو برای مارکوس رقم می زنه! این کتاب، با لحن طنز و دوست داشتنی شامینی فلینت، نه تنها ما رو می خندونه، بلکه درس های خیلی مهمی درباره ی تلاش، پشتکار، پذیرش خود و روابط خانوادگی بهمون میده. مارکوس شاید هیچ وقت قهرمان دو و میدانی نشه، اما با هر قدمی که توی پیست برمی داره، یه قدم به شناخت بهتر خودش نزدیک تر میشه و این، خودش بزرگ ترین قهرمانیه.

اگه این خلاصه شما رو به وجد آورده و دلتون می خواد تمام جزئیات خنده دار و آموزنده ی این کتاب رو بخونید، پیشنهاد می کنم حتماً سراغ خود کتاب برید. مطمئنم که هم برای خودتون و هم برای بچه ها تجربه ای لذت بخش خواهد بود. راستی، اگه از این جلد خوشتون اومد، یادتون نره که جلدهای دیگه مجموعه «ورزشکار زورکی» رو هم بخونید؛ قول میدم پشیمون نمیشید!